zondag 31 december 2017

Was jij ook zo een kind ...

Was jij ook zo een kind dat tijdens tochten in de natuur stenen verzamelde? Of dennenappels en mooie oude takken?

Deze ochtend ben ik met mijn man de natuur ingetrokken, een mooie wandeling naar het meer. Ik vond prachtige oude takken op mijn pad, dennenappels, dennennaalden, mooie blaadjes en zelfs een paar stenen die ik niet kon weerstaan (eerlijk is eerlijk ... ik heb me ingehouden of we moesten de kruiwagen erbij halen).



Vandaag is de laatste dag van 2017, het jaar gaat eraan, het is voorbij.
Ik wilde vandaag graag stilstaan met wat we in 2017 gekregen hebben: mooie ontmoetingen, maar ook uitdagingen op ons pad. Eind vorig jaar kon je overal lezen dat er in 2017 neergezet zou worden met wat er in 2016 gestart werd. Ik heb de indruk dat dit bij heel wat mensen rondom mij zo gebeurde, bij ons echter ... lijkt het nog altijd de grond niet te raken, het is blijkbaar moeilijk om te landen. Best wel grappig!

Gisteren zag ik op Facebook een filmpje over het Yule-ritueel. Het sprak mij enorm aan en ik voelde dat ik dit vandaag kon doen, als afscheid van alles dat in dit dorp op ons pad kwam. Ik wil alles loslaten, de mooie herinneringen blijven koesteren, de contacten met al de leuke mensen blijven onderhouden, want die kan ik meenemen. Van hetgeen we de afgelopen week 'letterlijk' afscheid genomen hebben wilde ik vandaag nog afscheid nemen met een ritueel en tegelijkertijd het nieuwe jaar verwelkomen.

Mijn grootste wens voor deze wereld en iedereen die erop 'mag' leven is dat we meer begrip voor elkaar mogen tonen en verdraagzaam zijn, compassie voelen voor elkaar (ook al begrijpen we het vaak niet goed). Ik wens ook heel erg dat iedereen in meer verbondenheid met de natuur wil leven, respect tonen voor alles wat leeft. Leer meer genieten van de kleine dingen, van de natuur rondom je, als je respect toont voor MOEDER AARDE, dan krijg je dit in je leven terug.

Ik weet dat sommige mensen rondom mij vaak niet begrijpen hoe ik de dingen zie, met wat ik bezig ben. Gelukkig raakt dit me niet, ik hou van zaadjes planten. Zoals één van mijn leermeesters ooit tegen me zei: 'Je kan alleen maar het voorbeeld geven'. Voor mijzelf wens ik dat ik nog veel zaadjes toegestopt krijg, zaadjes die bij mijzelf mogen bloeien en waarvan ik de vruchten mag plukken, om die daarna weer door te geven.


Wees lief voor elkaar, hou van elkaar ... Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig 2018, vol met nieuwe kansen 💗
Wat mij en mijn man betreft: wij hopen in 2018 neer te zetten waar we al zolang naar uitkijken 💕





woensdag 27 december 2017

Overdracht sleutel

Vandaag hebben we de sleutel overhandigd aan de eigenaar.
Ergens waren we wel benieuwd of de échte bestuurder van de SARL waarop het gebouw staat zou komen opdagen.

De afspraak was om 11 u in de voormiddag, wij waren er al om kwart voor elf omdat we alle kamers al wilden openen zodat alles vlug gecontroleerd kon worden en afgehandeld. Het heeft de afgelopen nacht gesneeuwd en het was koud buiten!
Om 11 u was er niemand te zien, we stonden eerlijk gezegd best kou te lijden en ik wilde niet naar binnen gaan, daar was het amper 2 graden warmer en ik riskeerde liever niet om de besneeuwde trap op te gaan en te vallen.
Net toen we om kwart over elf beslisten om opnieuw te vertrekken (nadat we wel de nodige bewijzen verzamelden dat we er waren, we staan echt van niets meer versteld) kwam er een auto aangereden. Het waren 'hij' en zijn vriendin.

Natuurlijk zeiden we netjes dag en toen ik terloops vermeldde dat we net wilden vertrekken kwam er heel vlot uit: "Ja, we zijn wat laat, er was een rotsblok op de weg gevallen en de mensen van de gemeente moesten die wegslepen". Ik moest, eerlijk gezegd, opletten dat ik niet lachte.
Ik kan niet met zekerheid zeggen dat het weer een leugen was, maar ik had de indruk van wel. Het klopte gewoon met 'wie hij is' en 'hoe hij doet', dat hij ons een kwartier in de koude liet staan.

Ik ben niet meer naar binnen gegaan om de controles op te volgen en alles af te handelen, die dingen laat ik mijn man doen. Wij bespreken de dingen gezamenlijk en beslissen samen en ik hoef mijn zeg er niet meer in te hebben op het moment zelf, wij vertrouwen elkaar in zover dat we weten dat we ons houden aan wat we samen beslisten. Ik had bovendien ook geen zin om nog meer kou te lijden of te riskeren mijn nek te breken op de gladde trap (ik heb die ooit al eens gebroken en één keer is genoeg, geloof me) en daarom ben ik in de auto gaan zitten met de zetelverwarming aan.

Mijn man is nog twee keer tot aan de auto gekomen om te vragen waar dingen lagen en toen alles afgehandeld was is 'de eigenaar' mij nog een hand komen geven met de woorden: "Wij wensen jullie echt waar het allerbeste en heel veel succes met jullie volgende chambres d'hôtes en dat meen ik heel oprecht. Een paar dagen geleden kregen wij bericht dat een vriend van ons een hersenbloeding kreeg en dan denk je wel na over wat er echt belangrijk is in het leven, dus wij wensen jullie echt het allerbeste en veel succes". Mooi ... mocht hij eraan twijfelen, ik wens nooit iemand iets fout toe en ik heb dus iets gemompeld van: "Dat wens ik jullie ook".
Ondertussen keek hij weer recht in mijn ogen en op dat moment weet je gewoon, als je hem éénmaal kent, dat hij je weer aan het 'bezeiken' is.

Het enige wat ik in het moment daarna voelde was blijdschap, blijdschap omdat dit hoofdstuk afgesloten is, op naar iets nieuw, weg van die mensen waar we ons niet goed bij voelen.



Toen mijn man in de wagen stapte zei hij: "Dit ging te vlot, hij is op iets aan het broeden, dit is nog niet afgehandeld" en ik moest hem gelijk geven, ik voelde het ook, maar weten wat er gaat komen, dat doe je niet ...
Hij wilde ook onze reserveringen voor 2018 niet overnemen omdat we teveel vroegen. We hebben ongeveer voor €22000,00 van onszelf (via booking en rechtstreeks) en we vroegen daar een commissie van 15% op, dit na overleg met heel wat mensen, waarvan ons iedereen zei dat het maar normaal was dat we voor het werk dat we eraan hadden iets kregen én bovendien reserveren de meeste van die mensen door de goeie reviews die wij kregen.
Toen wij begin 2016 startten hadden wij voor €0,00 reserveringen.

Enkele dagen later gingen we uit eten met mensen die heel vaak in de chambres d'hôtes van 'tegenpartij' logeerden en we vertelden hoe het afgelopen was. Eén van de twee zei ons: "Hij bezeikt je terwijl je erbij staat en dan vraagt hij je nadien nog heel vriendelijk of het lekker warm was", ik zou er niet op komen en het is wat cru gezegd, maar eigenlijk is het zo wel. De ander zei: "Die man kan je recht in de ogen kijken en je iets voor waar zeggen en geen oog verpinken en terwijl weet je dat hij je aan het beliegen is" (als je hem éénmaal kent toch).
We kunnen deze mensen alleen maar gelijk geven.

To be continued? Ik hoop van niet, ik hoop echt dat we van hun af zijn.

zondag 24 december 2017

Afscheid

We zijn akkoord gegaan om de sleutels over te dragen, omdat we verder willen. Twee jaar van onzekerheid, onenigheid, geen vooruitzichten en manipulatie, we hebben het wel gehad.

Laat me duidelijk zijn, dat we van de banken geen lening kregen, dat was niet voorzien en daar kan niemand iets aan doen, noch de eigenaar van het huis, noch wij. Kleine kanttekening is wel dat de banken ons duidelijk lieten verstaan dat de eigenaar veel te veel voor het huis vraagt en dat dit één van de redenen was dat we geen lening kregen. De tweede reden was omdat er geen zakencijfer kon voorgelegd worden, de banken in Frankrijk vragen (en daar stappen ze niet vanaf) drie jaar cijfers, zonder die cijfers, geen lening.
Laat dan de uitleg van de eigenaar nog zijn dat het verkoopbedrag voor het huis ‘fonds de commerce’ inbegrepen is, maar als we dat bij de banken zegden, dan keken die zo eens van “er is geen fonds de commerce, waarover praten jullie?”. Een straatje zonder einde …

De eigenaar zou zichzelf niet zijn als hij niet voorstelde om een persoonlijke lening bij hem te nemen, wel aan 3,5% , terwijl dat bij de bank rond de 2% zou liggen. Dat was natuurlijk DE oplossing, geen bank in het spel en mijnheer zou het bedrag krijgen dat hij vroeg, simpel toch (en vooral in zijn voordeel). Dit voelde voor ons niet goed en we wilden geen 15 jaar aan die man ‘vast hangen’ en bovendien vroeg hij meer dan wat het huis waard was. Duidelijk dat een lening aan 3.5% en een te hoge prijs voor zijn huis een goeie deal zou zijn voor hem. Niet met ons dus.

Daarbij kwam dan nog dat de eigenaar tot begin vorig jaar nog € 90 000,00 van ons had, een bedrag dat we hem in 4 keer betaalden omdat hij financiële problemen had en omdat we toch zouden kopen, kon dat van het aankoopbedrag af, we konden dat zien als een voorschot, alles zou wel in orde komen. Niet dus, het kwam niet in orde en wij wilden ons geld terug. Daar begonnen dus de problemen, die wilde de eigenaar ons in het begin niet terug betalen en na een tijdje wel, maar makkelijk was anders. Om een krom verhaal kort te houden, uiteindelijk hadden we ons geld terug in de herfst van 2017 en dat alleen omdat we hem lieten weten dat we een procedure opgestart hadden, via onze advocaat, om  beslag te leggen op zijn het eigendom in hetzelfde dorp als waar wij de chambres d’hôtes uitbaatten.
Het mag nu wel gezegd worden, we hadden een goeie leermeester in de afgelopen jaren op het vlak van leugens vertellen en slinkse praktijken en we hebben hem dus wijs gemaakt dat we een procedure opgestart hadden, gelukkig had onze advocaat hem ook door en zij steunde ons om het op die manier te doen en verder geen geld aan die man te verspillen. Het lukte.

Interest hebben we niet gekregen op ons geld, al was er eerst een afspraak om 2.5% te betalen op het ‘geleende bedrag’, maar die afspraak kwam hij niet na. Toch even vergelijken: wij zouden 3,5% moeten betalen op een lening voor een huis en hij wou maar 2,5% betalen op een persoonlijke lening (wat die 90 000,00 euro uiteindelijk toch was).


Eerlijk is eerlijk, wij gingen akkoord met dingen en ik wil iets meer uitleg geven over het uitlenen van die 90 000,00 euro, maar het is ingewikkeld om te volgen als je het allemaal niet stap voor stap zelf meegemaakt hebt.

Toen we begin 2016 een huurbedrag moesten afspreken met de eigenaar omdat we nog geen lening gekregen hadden, hield hij zich in het begin aan het bedrag dat de mensen voor ons aan hem betaalden. Wij waren toen akkoord met een huur van € 2 100,00 per maand. Daar hadden we niet verder over nagedacht omdat we ervan uit gingen dat die lening wel in orde zou zijn tegen de tijd dat we naar Frankrijk verhuisden.
Eens in Frankrijk kregen we geregeld de opmerking van mensen in het dorp, dat we wel heel erg veel huur betaalden en bovendien vonden we de huurprijs niet eerlijk, omdat we al € 90 000,00 aanbetaald hadden voor het huis en we toch huur moesten betalen voor het volledige huis. We hebben dit aangekaart bij de eigenaar en hij was akkoord om te zakken naar € 1 650,00 per maand. We hebben dan onmiddellijk de huur van de eerste drie maanden aangepast en wat er teveel betaald werd ingehouden (dit lijkt ons vandaag nog altijd een eerlijk regeling).

Toen ik me nadien wat ging verdiepen in de huurprijzen van hotels, kwam ik op het internet tegen dat er in de champagnestreek (toch ook heel populair) een hotel met 20 kamers en met restaurant te huur stond voor € 1 700,00, bovendien een heel mooi gebouw, veel mooier dan het huis dat wij huurden, maar … afspraak was afspraak, daar hoefden we niet op terug te komen.

In september 2016 kwamen we erachter dat de eigenaar van het huis waarin wij onze chambres d’hôtes uitbaatten teveel vroeg voor het huis. We wilden daarover een gesprek aangaan, maar dat liep al vlug uit de hand. Toegegeven, het bod dat we voor het huis deden was lager dan wat we uiteindelijk wilden geven, maar wel 30 000,00 euro meer dan wat het huis geschat werd door het immokantoor. Wij wilden nog onderhandelen en nog 40 000,00 euro meer geven, maar daar kregen we de kans niet meer voor.
Mijn man en ik hadden afgesproken dat we weg zouden gaan indien de eigenaar en zijn vriendin weer begonnen te schelden, dit gebeurde en we zijn dus opgestaan en weggegaan. De eigenaar van het huis riep ons nog achterna dat we onze 90 000,00 euro nooit zouden terug krijgen en dat … is op dat moment blijven hangen. Op die dag in september 2016 is er een streep getrokken onder onze plannen en vanaf dat moment ging het er ons nog om dat we ons geld zouden recupereren.
Wij hebben een advocaat onder de arm genomen en eind 2016 heeft zij de eigenaar in gebreke gesteld. In antwoord op de brief van de advocaat kregen wij een mail van de eigenaar in het Nederlands, waarna wij hem lieten weten dat hij met onze advocaat moest communiceren in het Frans. Het antwoord dat we daarop kregen illustreert heel goed hoe hij in elkaar zit: “Ik communiceer op de manier hoe ik wil en met wie ik wil”.
In de tijd nadien is ons duidelijk geworden hoe het werkt: wie geen schrik heeft en van slechte wil is, doet gewoon wat hij of zij wil en (eerlijk) je kan er niks mee, zelfs de advocaat kon niet verder omdat hij gewoon niet antwoordde. Het was aan ons om opnieuw kosten te maken en hem voor het gerecht te dagen. We leerden dat je geen bange wezel hoeft te zijn in al die zaken, ik ben er zeker van dat er massa’s mensen rond lopen die er een spel van maken om niet te betalen, bewust, en op die manier veel geld verdienen. Het gerecht zit heel raar in elkaar en uiteindelijk is het aan degenen met het meeste lef, zij winnen vaak …
Onze advocaat liet de beslissing aan ons, zij wilde op dat moment de procedure opstarten, maar voor mij voelde het niet goed.

Wij brachten de overgang van 2016 naar 2017 door in België. Het leek wel of de eigenaar wist dat we even van wat rust wilden genieten, niet dus … hij is ons vanaf dat moment beginnen mailen, beginnen bestoken met dreigementen en … het liep uit de hand. Ik vind het nog altijd maar niks, het over en weer mailen naar elkaar. Uiteindelijk kwam het erop neer dat het tot een rechtszaak zou komen, maar dat zag ik echt niet zitten.
Ik heb me nooit teveel bezig gehouden met antwoorden op mails met dreigementen, dat kon ik ook niet aan, ik hoef die negativiteit niet.  Ik wil harmonie en oplossingen (al kwam ik er later achter dat zoiets in dit geval niet mogelijk was).


In april 2017 heb ik mijn man gevraagd of ik nog een poging mocht wagen om een gesprek aan te gaan met de eigenaar, alleen hij en ik, face to face. Mijn man vond dit geen enkel probleem, zijn woorden: “Lieve schat van me, maakt mij niet uit hoe we het opgelost krijgen, als het kan op jouw manier, dan graag!”

In april heb ik die man twee keer gezien en kwamen we tot een akkoord. Ik vond dat ik veel toegaf toen ik akkoord ging om met terugwerkende kracht toch nog € 2 100,00 per maand aan huur te betalen, maar ik wilde van alles af, ik wilde verder, samen met mijn man. Van mijn (onze) kant kreeg ik het akkoord dat de eigenaar ons onze 90 000,00 euro zou terug betalen in drie schijven van 30 000,00 euro, de eerste einde mei, de tweede einde augustus en de derde eind december 2017 én hij was akkoord om 2,5% interest te betalen over 2 jaar (niet over 2 jaar en 4 maanden, in augustus 2015 kreeg hij de eerste 40 000,00 euro van ons). Uiteindelijk zouden we ongeveer € 78000,00 van ons geld recupereren.
Toen ik hem vroeg of we dit akkoord op papier konden laten zetten door onze advocaat, vond hij dat geen probleem, ik moest het hem maar bezorgen en hij zou het onmiddellijk tekenen.
Toen we afscheid namen van elkaar zei hij: “Nu zal ik dat thuis maar eens gaan proberen te verkopen, die gaat er niet zo happy mee zijn, zij wil in geen geval interest betalen”. Op dat moment had ik het moeten weten …

Het duurde drie weken eer onze advocaat de ‘protocol’ gereed had. Toen ik voorstelde om af te spreken om die te laten tekenen kwam ‘tegenpartij’ met het argument dat hij dit eerst wilde laten nalezen door zijn advocaat. Wij vielen een beetje uit de lucht, omdat in die protocol letterlijk stond wat er afgesproken werd, niks meer, niks minder, maar we konden niet anders dan wachten.
Nog eens drie weken later kregen we een mail waarin stond dat ‘tegenpartij’ zijn Franse advocaat ziek was en dat het wat lang zou duren, dus ging hij het doorgeven aan zijn Nederlandse advocaat. Tiens … we herinnerden ons dat die Franse advocaat in 2016, na de ontvangst van de ingebrekestelling, ziek was en ook niet bereikbaar. Het is natuurlijk mogelijk …

Uiteindelijk kwam het erop neer dat er geen protocol getekend werd en dat er eind mei niks gestort werd op onze rekening. Argument? Hij had het geld niet. Hij had mij gezegd dat het mogelijk was dat het langer zou duren en dat hij ons op de hoogte zou houden, maar je kan er donder op zeggen, dat als die man zoiets zegt, dat hij al op voorhand zijn scenario in zijn hoofd heeft.
Hij speelt zo graag met je … Bovendien liet hij in een mail weten, en zo schreef hij letterlijk: “Jullie dachten een akkoord te hebben, maar dat is niet zo”.

Eind juni kregen we dan toch de eerste schrijf terug betaald, maar zonder interesten. Toen mijn man daarover weer een mail deed, kwam daarop als antwoord dat de interesten bij de laatste schijf zouden betaald worden.

Alles vertellen zou het verhaal veel te lang maken en ik wil me niet meer verdiepen in alle details (mijn man kent ze allemaal uit zijn hoofd en schrijft er zelf iets over, ik deel het graag als hij dat openbaar wil maken), maar van april tot oktober 2017 was helemaal niet leuk, met veel mails, dan weer rustige en oplossingsgericht en soms dezelfde dag nog een mail met dreigementen. We konden het echt niet goed meer volgen. Ons enige doel was om ons geld terug te krijgen en verder te kunnen, we hadden het echt gehad, het was net of we in een misdaadreeks terecht gekomen waren, een misdaadreeks waarbij je gevangen gehouden wordt door een psychisch gestoorde persoon.

Vanaf juni 2017 hebben wij onze voet vooruit gezet en pikten we het niet meer, maar de ‘strijd’ ging verder. Eind augustus kregen we een mail waarin ons gemeld werd dat we de tweede schijf niet kregen, dat dit enkel zou gebeuren als we onze website aan hem overdroegen en de domeinnaam vrij gaven (nadien heeft hij dit veranderd en beweerde hij dat hij enkel naar de vrijgave van de domeinnaam vroeg) en bovendien moesten we hem alle paswoorden bezorgen van Tripadvisor, Zoover, Booking (dus alle boekingen voor 2018) en onze Facebookpagina.
Opnieuw werden er dus voorwaarden gesteld en dat om onze EIGEN CENTEN terug te krijgen, mooi vonden we dat!
We zijn daar natuurlijk niet op in gegaan en mijn man maakte opnieuw een afspraak met onze advocaat, om te overleggen. Antwoorden op mails van ‘tegenpartij’ deden we niet meer.

Op 6 september had mijn man een afspraak met onze advocaat. Eer hij vertrok checkte hij nog eens alle rekeningen en de ochtend van diezelfde dag werd er 20 000,00 euro op onze rekening gestort (niet het bedrag dat overeengekomen werd, maar toch … we konden niet meer goed volgen).
Het overleg met de advocaat was kort, zij raadde mijn man aan om nog wat af te wachten eer we de procedure voor beslaglegging zouden opstarten.

Om ons laatste geld eerder terug te krijgen dan eind december hebben we dan toch een mail gedaan waarin we lieten weten dat we de procedure van beslaglegging zouden opstarten. Wachten tot eind december en het gebouw verlaten zonder dat we al ons geld terug hadden was geen optie. De laatste schijf werd daarna heel vlug terugbetaald.

In de periode eran leek het erop dat de eigenaar kandidaten gevonden had om het huis te kopen en het was duidelijk dat hij er zeker van wilde zijn dat wij er weg zouden zijn tegen het einde van het jaar. Plots werd er ook 2 500,00 euro gestort met als mededeling ‘interesten op lening’, zomaar, out of the blue. Nochtans hadden we geen akkoord meer en voor ons was het al uitgemaakt dat we tevreden zouden zijn als we ons geld terug kregen en er niet meer gesproken werd over het ‘corrigeren’ van de huurprijs.
Op mijn initiatief werd er een mail gedaan waarin voorgesteld werd dat die 2 500,00 euro gebruikt zou worden voor de overname van alle PR-materiaal, de website, de domeinnaam, een grote canvas van de Roc in Castellane, etc. en dat we in ruil daarvoor geen aanspraak zouden maken op de interest van 2,5%. Er kwam onmiddellijk een antwoord waarin er akkoord werd gegaan met dit voorstel, maar … nog wat later eiste de ‘tegenpartij’ opnieuw betaling van € 2 100,00 huur met terugwerkende kracht.

To be continued ...

zondag 17 december 2017

De leugens

Na de vorige blog heb ik veel zitten nadenken over dat eerlijk zijn.
Als ik dan dacht aan de vele leugens die ons verteld werden, dan vroeg ik me af waarom wij de waarheid niet mogen vertellen.

In de twee jaar dat we de chambres d'hôtes uitgebaat hebben, leerden we ook het huis goed kennen en we werden daardoor nog meer gesterkt in onze beslissing om het niet te kopen.

Positief blijft dat het huis enorm mooi gelegen is, gewoon perfect, en dat de bouw op zich heel degelijk is en robuust, mooi ook. De gîte die bijgebouwd werd in het jaar dat de onderhandelingen begonnen over de aankoop is ook heel mooi.

Feiten:

  • De overeengekomen verkoopprijs voor het huis met chambres d'hôtes was €425000,00. De eigenaar deed daar Kerstmis 2015 plots €5000,00 af, vraag ons niet waarom.
  • De eigenaar van het huis (of toch via verschillende constructies) zei ons dat de overnameprijs van een zaak, dus de 'fonds de commerce' normaal 2 tot 3 keer de omzet per jaar was. Hij bezorgde ons excelbladen van drie jaar omzet en die schommelden telkens tussen de €45000,00 en €50000,00. Hij zei ons dat hij rekening hield met een overnamebedrag van €30000,00 in het totaalbedrag voor aankoop en vertelde daarbij dat hij dus gul was. Bovendien had hij nog extra terrassen aangelegd en het terras achteraan vernieuwd. Wat hij ons niet vertelde was dat hij dat had laten doen door de vorige uitbater met het argument: "Maak dit nu maar in orde, het is toch allemaal voor jullie nadien". 
  • We kwamen erachter dat de eigenaar nooit aangifte gedaan heeft van enige opbrengsten en dat er dus geen 'fonds de commerce' bestond op het adres van de chambres d'hôtes, waardoor hij geen recht had om daarvoor een bedrag te vragen.
    Kanttekening: in Frankrijk krijg je pas een lening als je drie jaar zakencijfers kunt voorleggen, die waren er dus niet en die zijn er de dag van vandaag nog niet omdat wij de fonds de commerce opgericht hebben begin 2016 en die ondertussen slechts twee jaar bestaat.
  • Het huis werd door twee immokantoren apart geschat op €210000,00. De eerste schatte op €160000,00 voor het huis met daarbij extra €25000,00 voor de terrassen en de kamers die er in de kelder gemaakt werden, samen met het tuinhuisje dat omgebouwd werd tot kamer en nog eens €25000,00 extra voor de nieuwe gîte helemaal op het einde van het stuk bebouwbare grond. De tweede schatte het op dezelfde prijs en eventueel nog minder door de bouwovertredingen (waarover hieronder meer).
  • De eigenaar wist heel goed dat ik graag mijn eigen praktijk wilde verder zetten in Frankrijk en hij vertelde ons dat je 25% van de oppervlakte van de grond mag bebouwen en dat het dus geen probleem zou zijn om een praktijkruimte bij te bouwen. Toen we ons hierover gingen bevragen wist men ons te vertellen dat het achterste stuk met de 'begroeiing' niet meetelt in deze berekening, waardoor er dus geen centimeter meer mag bijgebouwd worden. Meer nog ... er staat al teveel op het stuk grond. Bovendien mag er voor het huis niets gebouwd worden, verboden!
  • Toen we navraag gingen doen over het bijbouwen van een ruimte werd ons terloops ook meegedeeld dat het voorzien van de kamers in de kelder niet wettelijk is. Indien er ooit iemand gaat vragen naar goedkeuring om te verbouwen loopt men het risico dat men daarover gaat vallen en dat alles in de oorspronkelijke staat terug moet gemaakt worden (met het gevolg dat er geen enkele mogelijkheid zal zijn om nog kamers te verhuren). Er is namelijk een wet die zegt dat er in deze streek een soort kruipkelder onder elk huis moet zijn. In dit bestaande huis was er een echte kelder toen het oorspronkelijk gebouwd werd, dus die bouwvergunning is in orde, maar nadien werden die kelders dieper uitgehaald om er kamers van te maken, waardoor er geen kruipkelder/ruimte meer is onder de kamers.
  • Voordat je in Frankrijk een huis koopt moet er ook een keuring gedaan worden. Dat verslag krijg je als kandidaat-koper pas als je de 'compromis de vente' ondertekend hebt. Blijkbaar zit er asbest in de golfplaten van het blauwe huisje, maar dat weet je dus pas als je al getekend hebt én een voorschot gedeponeerd hebt bij de notaris. De kosten om dit te verwijderen zijn dus voor de koper.
  • Wat we zelf konden vaststellen is dat de kachel in het huis helemaal niet trekt. De vorige bewoner wist ons te vertellen dat de buis naar het dak niet doorgetrokken is, dus niet wettelijk, en dat er veel kans is op vuur. Wij ervoeren ook dat er veel kans bestaat op CO-vergiftiging. Telkens we de kachel gebruikten kregen we al vlug hoofdpijn en zuurstofgebrek. Na een keer of drie beseften we dat dit niet OK kon zijn en we hebben nadien de kachel niet meer gebruikt.
  • Met de elektrische verwarming (waarvan wij denken dat ze nog dateert uit 1975) krijg je het huis niet warmer dan 15°C. Mijn man en ik hebben extra verwarmingen van Sauter aangekocht om het in de winter warm te hebben. Natuurlijk hebben we die meegenomen bij verhuis.
  • We zijn geen specialisten, maar volgens ons moet bijna de volledige elektriciteitsbekabeling en de elektriciteitskast vervangen worden. In één van de kamers beneden staat nog een kast met van die hele oude zekeringen (zie afbeelding onderaan).
  • In de twee jaar dat we in het huis gewoond hebben, hadden we drie keer een serieus lek aan de waterleiding. We hebben dit telkens laten herstellen omdat het telkens dringend was. Aan geen enkele wasbak is er een shell kraantje voorzien, als je een lek hebt moet je dus de volledige waterleiding afsluiten.
  • De trap naar de voordeur verzakt elk jaar opnieuw. Toen we in het huis trokken heeft de eigenaar alles nog eens netjes verdoezeld door plamuur op de barsten te smeren, maar toen we uit het huis gingen waren de barsten nog erger geworden.
  • Last (denk ik toch) but not least: overal is er enkele beglazing. In de privé is het niet uit te houden, zo koud is het er in de winter. In de badkamer moesten we de verwarming wel constant laten aanstaan omdat je het er niet in een kwartier warm krijgt. Zonder verwarming was het op het laatste 4 graden in het huis. Wij verstookten een serieus bedrag aan elektriciteit voor de verwarming, totale elektriciteitskosten waren voor ons bijna € 3500,00 en dan moet je er rekening mee houden dat de gasten in de zomer niet echt veel elektriciteit gebruiken.



Ondertussen wonen wij al elders, lekker warm, en komende maandag komt de verhuiswagen en worden al onze spullen in Castellane opgeladen.

maandag 4 december 2017

Eerlijk zijn ... hoe doe je dat?

De afgelopen weken waren we in België en dan is het fijn om eens met mensen te kunnen praten die vrij objectief zijn wat onze zaak betreft.

Wij zijn er ons erg van bewust dat wij ons verhaal hebben en dat ‘tegenpartij’ zijn verhaal heeft en zijn uitleg. Er is één verschil (die indruk hebben wij toch), wij denken de hele tijd na over hoe we iets het eerlijkst kunnen aanpakken en we denken erover na of wat ‘tegenpartij’ zegt en doet misschien toch correct is, of wij het bij het verkeerde eind hebben?
Telkens komen we tot dezelfde conclusie, het  gaat bij ‘tegenpartij’ om macht en vooral om “hoe sla ik er het meeste geld uit”. Sinds hij met ons in zee ging gaat het vooral over “hoe zorg ik ervoor dat ik niet nog meer verlies”.  Toen hij met ons gestart is had hij het vooruitzicht op een serieuze som geld, dus valt het tegen hoe alles uiteindelijk gegaan is.

Ik heb zo mijn mensen waarmee ik graag over onze zaak praat, omdat ik weet dat zij mij niet naar de mond praten. Het is altijd belangrijk dat je alles van twee kanten bekijkt en je ego niet laat meespelen (moeilijk soms hoor!) 



In de afgelopen jaren leerde ik van die vrienden dat wij onze grenzen mogen aangeven, dat wij geen ‘op geld beluste mensen’ zijn omdat wij terug vragen waar wij recht op hebben, omdat wij in het verleden een (ander en, voor ons, eerlijk) akkoord maakten over de huurprijs.

Zo zitten wij al weken met het dilemma: “Moeten wij onze opvolgers waarschuwen voor die man??”  We werden zelfs opgebeld door iemand die zich dit ook afvroeg en die concludeerde dat hij/zij er zich niet verder ging mee bemoeien, dat die mensen hun verstand maar moeten gebruiken.

MAAR DAT IS HET ‘M NU NET … die man (tegenpartij) is zo’n opportunist, zo manipulatief, zo … Wij zijn mensen met verstand en wij hebben ons ook in de luren laten leggen. Het is uiteindelijk allemaal niet gelukt, maar het heeft ons wel heel veel energie en twee jaar van ons leven gekost.
Natuurlijk, we hebben er veel uit geleerd, maar is dat niet altijd zo? We hadden ook al twee jaar heel veel kunnen doen en heel veel vreugde in andere mensen hun leven kunnen brengen zonder al dat gedoe.

Toen we in België waren hebben we dit voorgelegd aan een heel verstandig man, iemand die ik al jaren als een leermeester zie, iemand die heel eerlijk is en alles altijd van twee kanten bekijkt. Ik had de vraag nog niet hoeven stellen, want toen we ons verhaal deden zei hij plots:”Jullie gaan toch die mensen verwittigen?”
Mijn vraag was direct:”Mogen wij dat dan doen? Mogen wij ons hiermee bemoeien? Is dat niet die mensen hun pad?”
Het antwoord was duidelijk, zolang wij eerlijk blijven hebben wij het recht om ons verhaal te vertellen en mag iemand als ‘tegenpartij’ tegen gehouden worden, meer nog, dat ben je gewoon verplicht.


Probleem: wij weten niet wie tegenpartij is en als we dat willen weten, dan moeten we iemand anders inschakelen om hun gegevens te weten te komen en dat vinden we dan weer moeilijk, anderen bij ons verhaal betrekken.
Reeds een aantal keren heb ik openbare berichten op Facebook gezet met het idee dat die mensen ons dan wel zouden contacteren als het zo moet zijn, maar we weten ook dat ze dit niet gaan doen, want ‘tegenpartij’ kan het zo goed brengen, zo goed manipuleren, we weten gewoon dat hij die mensen in zijn zak heeft, juist waar hij ze wil hebben.  Ze gaan net als ons ingepakt worden.

Ik kreeg op een bepaald moment een privébericht van iemand, via Messenger. Die persoon liet mij weten dat blijkbaar een ex-collega van hem/haar ‘onze chambres d’hôtes’ ging overnemen. Ik heb die persoon toen gevraagd of hij/zij wou doorgeven aan die mensen dat ze contact met ons moesten opnemen, maar daar kwam geen antwoord op. 

De meeste mensen houden hun handen af van iets als ze foute dingen zien gebeuren, ze willen er zich niet mee bemoeien. Eerlijk is eerlijk, moest er één iemand ons een aantal jaren geleden gezegd hebben dat ‘tegenpartij’ niet te vertrouwen was, we hadden het niet geloofd. Moesten er echter meer mensen ons dit gezegd hebben, dan zouden we serieus nagedacht hebben.
Op dit moment weten wij heel wat mensen die ‘tegenpartij’ kennen als een onbetrouwbaar individu en niemand doet zijn of haar mond open tegen ‘onze opvolgers’ die op het punt staan om zich in de zak te laten zetten.
Wij zullen de laatste zijn die ze zullen geloven.
We kunnen alleen ons best doen ...


vrijdag 17 november 2017

Controle

In de vorige blog schreef ik over het 'loslaten' van elkaar. Wij waren na ontvangst van ons geld heel blij dat we nu eindelijk verder kunnen, dat we binnenkort helemaal niks meer met elkaar te maken hebben, de (via allerlei constructies) eigenaar van het huis waar we in wonen en wijzelf.

Wat ons betreft trekken we er een streep onder, hoe onzeker het op dit moment ook allemaal is voor ons, maar "beloofd is beloofd" en wij gingen ermee akkoord dat we het huis zouden verlaten indien we ons geld terug kregen, dus doen we dat.

Wat de tegenpartij betreft is het precies nog altijd niet duidelijk, of hij is gewoon in de war en niet bij met zijn boekhouding? Hij blijft ons mailen dat we hem huur verschuldigd zijn en we zien in zijn overzicht dat hij geen rekening houdt met de door ons betaalde (voordien ingehouden) huur. Ook blijft hij terugkomen op een akkoord van 2015, waarin er een huur afgesproken werd van €2100,00 per maand. Dat we in het voorjaar 2016 overeen kwamen dat dit maar €1650,00 zou zijn omdat hij een behoorlijk bedrag van ons leende, daar houdt hij nu geen rekening meer mee ... Dus ... nu hij onlangs ons geld terug stortte denkt hij alsnog het verschil betaald te krijgen? De logica is ver weg, wat ons betreft.

https://www.youtube.com/watch?v=6wB-EtBo6qk&feature=share
F*ck you - Ze legt het heel goed uit in deze video.

Op dit moment willen we graag afspreken met de toekomstige uitbaters hoe wij het kunnen regelen om de boekingen voor volgend jaar aan hun over te geven, ONZE boekingen. We komen echter niet te weten wie het zijn en we kunnen er ons iets bij voorstellen.
Toen wij nog naïef waren (en vooral kleppen op hadden) werd ons gevraagd om vooral geen contact op te nemen met de toenmalige uitbaters van de chambres d'hôtes, want volgens de eigenaar zou anders alles mis lopen, zouden die mensen onze plannen kunnen dwarsbomen.
En wat doe je dan? Als je in België je eigendom verkocht hebt en op dat moment slechts één weg vooruit ziet? En dat wist de heer waar we mee aan het handelen waren ook heel goed. Controle hebben en houden ... Achter het hoe en wat kom je later pas.

In ons geval gaat het niet om controle wat betreft het overgeven van de boekingen. We hebben ons heel goed geïnformeerd en wij zijn de enigen die al de boekingen kunnen overlaten aan de volgende uitbaters en anders ... zullen we ze moeten annuleren, want ons contract met booking wordt opgezegd tegen het einde van het jaar, het is dus hoog tijd.
Eigenlijk is deze laatste optie de makkelijkste voor ons, maar hoeveel mensen benadelen we daarmee? De mensen die hier een verse start willen nemen én bovendien tientallen mensen die hun vakantie voor volgend jaar al gepland en vastgelegd hebben.


Voor ons is het op dit moment absoluut geen leuke tijd, wij weten helemaal nog niet waar we terecht zullen komen als we het huis hier verlaten. Natuurlijk hebben we iets nieuw gepland, maar makkelijk gaat het niet in Frankrijk, de banken vragen naar DRIE jaar omzet en ze houden eraan. Uitdaging is om een bank te vinden die het wél ziet zitten met cijfers van 2 jaar. Controle? Die heb je op geen enkele manier in dit geval, 'loslaten' is alles wat we kunnen ... en erop vertrouwen dat het goed komt. Het zou makkelijk zijn als we het hier helemaal konden afronden, misschien worden we dan beloond met een nieuw begin 😉

Optie zou zijn dat we nog een jaar langer hier blijven, het kan volgens het huurcontract dat er niet is maar wettelijk toch is en waarmee we alle kanten uit kunnen, maar zijn wij degenen die de opvolgers hun droom moeten afpakken (of redden)? Zijn wij degenen die ons niet aan onze belofte moeten houden? Het is niet omdat tegenpartij dat zo doet, dat wij dat ook moeten doen ... Eerlijk en oprecht duurt het langst zeker? Daar gaan wij toch vanuit.

Op dit moment ligt alles klaar voor onze nieuwe start, slechts op één ding wachten we nog. Het kan dus heel vlug in orde zijn of ... ook niet.
In diezelfde situatie zaten we 2 jaar geleden ook, alleen zijn er heel wat verschillen: nu weten we dat we een nieuw en modern huis kopen, perfect in orde, 7 jaar oud (en voor minder geld dan wat er voor het huis gevraagd werd waar we nu in zitten). Nu weten we ook wat het is om een chambres d'hôtes te runnen, dat het werken is, maar dat het meer dan de moeite loont (en dan bedoelen we niet op financieel vlak 😉). Nu weten we ook dat het best meevalt om met Fransen te handelen en om te gaan, heel goed zelfs, het is fijn om hier te wonen.
En neen, we komen niet terug naar België, als wij mogen kiezen zeker niet, het is heerlijk om in Frankrijk te wonen. We begrijpen de banken hun standpunt best wel, waarom ze drie jaar omzet vragen, etc. Regeltjes ... angst, na de bankencrisis ... Wij horen van veel mensen dat het niet alleen in Frankrijk zo is.
Thumbs up!!

En aan onze opvolgers? Contacteer ons eventjes, we hebben het beste met jullie voor en de mensen die ons kennen kunnen dit waarschijnlijk alleen maar bevestigen. Wij willen ook verder.


maandag 6 november 2017

Eindelijk !

Eindelijk ! Het is zover !

De laatste schijf van ons geld werd vandaag gestort.
We voelen hier opluchting en dankbaarheid, dankbaarheid dat dit stuk eindelijk van de baan is. Moeten we de eigenaar van het huis daarvoor dankbaar zijn? Voor een stuk wel, omdat hij eindelijk wil inzien dat dit de enige manier was om schot in de zaak te krijgen, om 'zijn zaken' af te handelen, maar aan de andere kant ... het is ONS GELD, is het niet normaal dat we dat terug krijgen?


Ik vind het zo spijtig dat we zover moesten gaan, zo hard op onze strepen moesten staan. Het kostte zoveel energie; aan één kant steek je heel veel energie in de chambres d'hôtes en de gasten, om het hen naar de zin te maken, en aan de andere kant ben je constant bezig met het terugkrijgen van je eigen geld. Van de ene kant krijg je energie en aan de andere kant sijpelt die energie weer weg.

We zijn er niet trots op dat we de procedure moesten opstarten voor beslaglegging op de persoonlijke eigendom van tegenpartij, maar wij moesten en zouden ons geld terug krijgen! Hoe vaak kregen wij de opmerkingen: "Heeft hij het wel, dat geld?" of "Wat als hij failliet gaat, zijn jullie dan je geld kwijt?". Opmerkingen die ons heel erg gerust stelden, NOT ! Maar dat zal 'des mensens' zijn zeker? Wij hebben altijd zoiets van 'de problemen aanpakken als ze zich stellen' en niet allerlei extra problemen creëren in je hoofd, het was al erg genoeg zo.

De advocaat ... die kostte geld, maar eigenlijk viel het nog mee, want voor een ontzettend goeie advocaat die je veel goeie raad geeft, die rustig is en begripvol, waar je je goed bij voelt ... die mag betaald worden. Alleen zijn er iets teveel kosten geweest, kosten die niet gehoefd hadden en ... als we morgen laten weten dat we ons geld terug hebben, dan is het afwachten welke rekening we nog gaan krijgen. Wij hebben geen ervaring met het onder de arm nemen van een advocaat en we weten niet of de mails en telefoontjes met raad van de afgelopen weken ook aangerekend worden. Tot nu toe zijn we ongeveer € 1000,00 kwijt aan haar (waarvan € 600,00 voor de protocol), maar voor wat hoort wat (zoals gezegd), ze heeft ons enorm bijgestaan.



De laatste jaren waren voor mij op een aparte manier zwaar omdat ik, door mijn opleiding, heel goed kan zien van waar bepaald gedrag komt en daardoor altijd wel 'begrip kan opbrengen voor' en 'compassie hebben met', en dat de tegenpartij ook maar een mens is die problemen heeft met bepaalde dingen, door wat die in zijn of haar kindertijd (of nog later) meegemaakt heeft en doordat die persoon ook elke dag lessen uit het leven moet/kan trekken.
MAAR een mens heeft altijd 2 of meer keuzemogelijkheden en moet zich zelf ook willen verbeteren en laat dat nu net zijn wat ik (en ook mijn wederhelft) elke dag probeer. Bij alles wat we meemaakten dacht ik telkens "Wat moet ik hiervan leren?", tot ik dit alles op een keer 'de grootste bullshit' vond en kwaad werd (zie vorige blogs), mijn voet vooruit gezet heb en mijn tanden heb laten zien en toen ... werd het strijdplan uitgestippeld, geen compassie meer en zien wat ervan zou komen. Het mag gezegd worden dat dit een opluchting was voor mijn wederhelft, want als het van hem afhing, dan had hij zijn voet een jaar geleden al serieus vooruit gezet (misschien was het dan eerder opgelost geweest?).

Natuurlijk heeft het hier soms 'gekletterd', maar eigenlijk maar héél soms. Af en toe wordt de frustratie een mens teveel en als je 7 op 7 en 24 op 24 samen werkt, op wie reageer je het dan anders af? Ik ben er zeker van dat onze relatie er nog beter op geworden is, want we kunnen steeds bij elkaar terecht en ... we begrijpen elkaar, we praten het uit als we elkaar eens niet begrijpen.

Hierboven een foto van een stukje van het bord waar ik mee werk, waarop ik dingen probeer neer te zetten. Een paar weken geleden kon ik de slaap niet vatten en toen heb ik letterlijk 'gevraagd' dat alles voor iedereen op zijn best kon opgelost worden, dat de ketting waarmee we aan elkaar vast hingen zou breken en dat er op een goeie manier, voor alle partijen, uit elkaar kon gegaan worden. Ik teken dan, en schrijf ... Alles ga ik niet fotograferen 😇, hopelijk komt er nu nog een mooi vervolg aan het verhaal. Duimen jullie mee?

Toch nog een kleine voetnoot: vergeven? Misschien wel. Vergeten? Nooit, dit was een harde les voor ons, we zullen niet zomaar nog iemand helpen die problemen heeft ... en een koffietje drinken samen? Nooit meer, echt niet. Liefst komen we hem/hen nooit meer tegen, ook niet in een volgend leven ... 😉




zaterdag 4 november 2017

Gek

De afgelopen maanden koos ik er bewust voor om niet meer te bloggen, noch teveel op Facebook te vermelden over onze zaak. Nochtans mag iedereen weten hoe het zit en hoe het vordert, maar stilte kan ook nuttig zijn.

Als ik de blog van eind augustus terug lees, dan schrik ik zelf een beetje, wat was ik enorm kwaad, maar dat mag er ook zijn, het moest eruit en we hebben het hier nog altijd gehad met 'mijnheer de eigenaar'. Ik vind hem trouwens nog altijd een zielig individu, iemand om compassie mee te hebben (maar dat is mijn mening, niet meer dan dat).

Sinds september betalen wij nog slechts €50,00 huur, de tegenpartij in zijn portemonnee zitten is de enige manier om schot in de zaak te krijgen en trouwens: "Moet hij ons niet nog een pak meer?", wij zijn geen geldautomaat!

Wij focussen ons al heel lang op het 'loslaten' van elkaar, bij ons lukt dat heel goed, bij tegenpartij blijkbaar minder. Wij willen niet liever dan 'verder gaan' en dat op een manier die goed voelt voor beide partijen. Voor ons is dit ten eerste door het geld dat we aan deze heer uitleenden terug te krijgen (het is vanzelfsprekend dat hij de achterstallige huur van 3 keer €1600,00 mag afhouden) en door eindelijk de kosten af te rekenen waar we al geruime tijd achter vragen. Moeilijker is het niet, of is dit voor derden wel ingewikkeld? Misschien zien wij het niet?

Nogmaals, het blijft voor beide partijen spijtig dat hetgeen er overeengekomen werd vóór 2016 niet kon doorgaan, we zagen het toen allemaal helemaal zitten, maar alles komt zoals het komt en voor ons is het wel héél duidelijk dat alles loopt zoals het loopt mét een reden. Wij kunnen hiervoor alleen maar dankbaar zijn, we hebben de laatste twee jaar veel geleerd, ook daarvoor zijn we dankbaar, maar ... nu mag het eindelijk afgerond worden 😉


Wat de communicatie met tegenpartij betreft: het blijft vermoeiend, terwijl het allemaal veel makkelijker kan (volgens ons).
  • Na de gesprekken in april lieten wij onze advocaat een protocol opstellen die door beide partijen zou ondertekend worden, dit werd zo overeengekomen in diezelfde gesprekken. Door het ondertekenen van deze protocol zouden we beiden zeker zijn van de afhandeling van de zaak en vooral weten waar we aan toe waren (vooral wij wilden dit graag, want na allerlei beloften waarop terug gekomen werd in de afgelopen jaren vertrouwen wij deze man niet meer). In de zomer echter kregen wij een mail waarin stond: "jullie dachten een overeenkomst te hebben, maar dit was een voorstel waarover wij moesten nadenken". Dit bevestigde voor ons nogmaals dat deze man gewoon niet te vertrouwen is en alles telkens naar zijn hand wil zetten, zoals het hem het voordeligst uitkomt.
    Wij betaalden €600,00 aan onze advocaat voor het opstellen van deze protocol, omdat we deze keer zeker wilden zijn van wat hij ons beloofde, maar opnieuw kostte 'hem vertrouwen' ons geld.
  • Begin oktober belde plots 'de vriendin', heel liefjes, om te vragen of het huis kon bezichtigd worden. Ze was 'supervriendelijk' tegen mijn wederhelft, maar dit werkt niet meer bij hem, verre van ... Hij vertelde haar dat we onze advocaat daarover wilden consulteren. Nog voordat we dit gedaan hadden kwam er alweer een mail waarin we eraan herinnerd werden dat we 'hem' ernstige schade toebrachten indien we dit zouden weigeren en waarin er nogmaals vermeld stond dat 'hij' tot dan AL ZIJN AFSPRAKEN NAGEKOMEN WAS. Als je dat vaak genoeg schrijft en tegen jezelf zegt ... dan geloof je dat zelf!
    Nadat we, op aanraden van onze advocaat, weigerden om bezichtigingen toe te laten kregen we de volgende dag een mail die begon met: "Beste Marc en Brigitte, wat doen jullie jezelf toch allemaal aan." met daarna weer een overzicht van wat wij nog allemaal aan hem moeten betalen met een referentie naar de overeenkomst waarover we in april spraken, waarna hij schrijft: "U houdt zich dus niet aan de door uw advocaat en ons overeengekomen afspraak." en "Wij houden ons aan de afspraken, u niet." Hmmm ... in de zomer kregen we nochtans een mail waarin stond dat we dachten dat we een overeenkomst hadden, maar dat dit niet zo was? Plots heeft hij een overeenkomst met onze advocaat? Gek ... onze advocaat wist ons te vertellen dat ze nog nooit van deze man gehoord heeft, laat staan van zijn (fictieve) advocaat.
    Het is maar zoals het hem uitkomt, wanneer het hem uitkomt.
  • Half oktober kregen we opnieuw een mail waarin er 'vermeld' (vermelden noemen wij het tegenwoordig, want het gaat om éénzijdige communicatie) werd dat wij nog niet antwoordden op de vragen naar bezichtiging, opleveringsdatum (???) van het huis en andere vragen. Nochtans lieten wij begin oktober weten dat er enkel verder kon afgesproken worden vanaf het moment waarop AL ONS GELD terug op onze rekening stond, maar blijkbaar is deze heer voor dat éne zinnetje stokdoof (of stekeblind, vermits het gemaild werd).
    Mijn wederhelft heeft opnieuw een ellenlange mail gedaan met opnieuw de opsomming van wat er allemaal geregeld zal worden wanneer wij AL ONS GELD terug op onze rekening staan hebben, o.a. ons vertrek uit het huis, de sleuteloverdracht, controle van de meubels en goederen die aanwezig waren in het huis toen wij erin trokken, opzeg van ons contract met booking zodat de nieuwe uitbater een contract kan afsluiten, het vrijgeven van de naam van onze chambres d'hôtes op Facebook, Twitter, Tripadvisor, Zoover, ... En het voorstel voor een overeenkomst voor de overname van de website, e-mailadressen, telefoon, overname van het logo met logomap en promotiemateriaal, etc.

    In diezelfde mail lieten we hem weten dat we een procedure opgestart hebben bij het gerecht, een procedure voor beslaglegging op zijn deel van het huis waarin hij woont in Frankrijk (daarvan krijgt hij pas een aangetekende brief vanaf het moment dat er door het gerecht een datum geprikt wordt voor de behandeling van deze zaak). Leuk detail; de dag voordat hij met zijn vriendin vertrok naar hun winterverblijf meer zuidelijk op de wereldbol, kregen wij een mail van hem met de vraag geen aangetekende brieven meer te versturen naar het adres in Frankrijk, daar zij die niet zouden kunnen aannemen. We moesten hem dus wel laten weten dat het mogelijk is dat er aangetekende brieven zullen komen van iemand anders dan van ons. Hij kan moeilijk ons de schuld gaan geven indien hij die niet aannemen kon, of wel?
  • Eind oktober, ongeveer 11 dagen na onze laatste mail, kregen we opnieuw een mail die begon met: "We blijven volgens mij een beetje langs elkaar praten." en opnieuw de vraag om een 'inspectiedatum' door te geven, pas als we dit doen dan wordt het 'restant' van de lening terug betaald. Langs elkaar praten? Hoe vaak moeten wij nog mailen dat er NIKS zal gebeuren eer AL ONS GELD terug op onze rekening staat?
    Positief is wel dat er op het voorstel voor de overname van de website, gadgets, etc ingegaan wordt. Er zou ons nog een overzicht gemaakt worden van 'openstaande kosten' zodat wij dat konden "accorderen".
  • Op 30 oktober 's morgens kregen we een overzicht van wat WIJ nog 'moeten' betalen aan tegenpartij: nog 2 rekeningen van de telefoon van eind 2015 (waar wij al twee jaar achter vragen) én een 'huurtekort' van 24 (maanden) x €450,00 omdat er 'ooit in 2015' overeengekomen werd dat de huur €2100,00 per maand zou bedragen. Dat we daarmee begin vorig jaar niet meer akkoord waren en er afgesproken werd dat de huur €1650,00 per maand zou bedragen en dat we dat sindsdien ook betalen ... dat doet er niet meer toe.
  • Op 30 oktober in de namiddag kregen we opnieuw een mail (waarschijnlijk omdat we nog niet antwoordden op die van de ochtend?) waarin er opnieuw gedreigd werd. Voor de maanden september en oktober werd er maar €50,00 huur betaald en we moesten 'per ommegaande' €2050,00 per maand overmaken. We kregen hiervoor 7 dagen of er zou een incassobureau ingeschakeld worden.
    Verder werd er ons nogmaals gewezen op het feit dat HIJ "de strekking van de overeenkomst"  wel geaccepteerd heeft en er ook naar gehandeld heeft (welke overeenkomst??? We kregen toch een mail dat we 'dachten' een overeenkomst te hebben?).
    Ik citeer ook nog graag: "Overigens je merkte op dat wij de overeenkomst niet hadden geaccepteerd omdat we (nog) niet hadden getekend. We hebben jullie al enkele malen duidelijke gemaakt dat we nog vragen hadden die we aan jullie hebben voorgelegd en waar jullie het blijkbaar niet mee eens waren en daar dus de kont tegen de krib hebben gegooid."
    Yep ... als het niet in 'zijn kraam' past en wij zijn niet akkoord ... dan ... 😀 en verder: "Het is misschien beter om als 2 partijen die allebei hebben verloren in deze, waardig de zaken af te handelen en elkaars belang te dienen."

    Het enige wat wij dus aan hem vragen is onze volledige €90000,00 die hij van ons geleend heeft terug te krijgen en een vergoeding voor de website, gadgets, ... etc. Met beide is hij akkoord, alleen komen er wat afhoudingen aan te pas waar wij nooit akkoord mee gegaan zijn (rekeningen die wij aan hem moeten betalen, geen probleem, we moeten ze alleen wel krijgen). Waardig afhandelen?

Af en toe kunnen wij niet goed meer volgen, enkele voorbeelden:
  • We kregen op een dag in de afgelopen maand om 15.50 u een mail waarin ons gemeld werd dat het huis (waarin wij wonen) verkocht is en dat de nieuwe eigenaren er op 15 januari 2018 in trekken en dus de sleutels nodig hebben. Om 16.07 u van diezelfde dag wordt er op Facebook gepost dat hetzelfde huis te koop aangeboden wordt voor €395000,00. Volgen wie volgen kan? Wij vragen ons dan af of dit hoort bij 'de spelletjes' die deze man speelt (als hij dat al doet, zo komt het bij ons gewoon vaak over) of weet hij niet meer wat hij doet of met wat hij bezig is?
  • Op 30 oktober 's morgens krijgen we een 'schappelijke en beleefde' mail en in de namiddag krijgen we dan weer een dreigmail.
  • Op 2 november vraagt hij 'out of the blue' weer naar de boekingen (of hoe hij het noemt 'de planningslijst van 2018 met eventuele mutaties') terwijl er al -tig keer gezegd werd dat dit besproken wordt na ontvangst van AL ONS GELD. Ook vraagt hij wanneer we gaan verhuizen, of we al een datum gepland hebben (???).
    Wij formuleren een antwoord waarin wij stellen dat de vraag niet is WANNEER wij verhuizen, maar OF wij verhuizen en OPNIEUW (DIT is dus vermoeiend) schrijven wij dat dit afhangt van wanneer AL ONS GELD terug op onze rekening staat, ttz op dit moment €25200,00, dus €30000,00 min 3 keer €1600,00 huur van september, oktober en november.
    Daarop komt een mail waarin staat dat de huur €1650,00 per maand is en niet €1600,00 per maand (ah, ok ... gelukkig is dat eindelijk duidelijk, dus NIET €2100,00).
    Daarop moeten wij dan weer antwoorden dat wij wel degelijk €50,00 betaald hebben in de afgelopen maanden (zucht ...).
    Daarop komt dan weer een mail waarin er 'vermeld' wordt dat er 24 maanden €2100,00 betaald moet worden én dat we in mei 2016 geen huur betaalden.
    Daarop moeten wij dan weer antwoorden met een overzicht van de data waarop we huur betaalden, dus OOK in mei 2016!!! (DIT is dus vermoeiend, ik kan het niet vaak genoeg herhalen!).
    Mijn wederhelft heeft hierop nog eens heel duidelijk geantwoord met: "We gaan niet over en weer blijven mailen ... Neem de regeling zoals in onze vorige mail uitgelegd en alles wordt nog voor het eind van het jaar geregeld. Ofwel niet, dan niet." Zou dit duidelijk genoeg zijn?
    In ieder geval, als er nu nog mails komen, dan antwoorden we niet meer.
  • KLEIN DETAIL: de mails komen (zogezegd) steeds van zijn dochter, maar het ligt er vingerdik op dat hij het is die mailt (met zekerheid kunnen WIJ dat natuurlijk niet zeggen). Het lettertype waarin hij mailt (nogal een speciale kleur en oubollig) is steeds hetzelfde, ook als hij van andere e-mailadressen (van hem) mailt. Het taalgebruik is niet dat van een jonge vrouw, na zoveel jaren denken we zijn stijl wel te herkennen en als je de info achter de mail controleert, dan klopt dit ook niet (of zijn dochter zou de laatste maanden vaak in Frankrijk geweest zijn en nu wat lager op onze wereldbol vertoeven).
Hij komt ons een beetje GEK over ... maar dat is natuurlijk wat wij ervan denken, we gaan er niet van uit dat wij gelijk hebben.






dinsdag 17 oktober 2017

Me Too

Me too.
If all the women who have been sexually harassed or assaulted wrote "Me too." as a status, we might give people a sense of the magnitude of the problem.
De eerste keer is te lang geleden en dat heb ik kunnen plaatsen, die persoon heb ik vergeven.
Aan de tweede keer wil ik geen aandacht meer besteden, ik ben erover en karma zal zijn werk wel doen (of misschien al gedaan hebben).
Mijn maag trekt samen bij het idee dat ik dit op mijn status zal zetten, ik begin te zweten en voel opnieuw verdriet. Even denk ik: "Neen, ik doe het niet", maar zoals hierboven in het Engels staat; als iedereen die hiermee te maken had dit op zijn status zet, dan pas krijgen we een idee van hoe groot het probleem is.



Bovenstaande plaatste ik als status op mijn Facebook vandaag. Ik was er nerveus over, maar aan de andere kant dacht ik: "Moeten we dan altijd zwijgen en het zo maar laten?".

Niet veel later sprak mijn dochter me aan op Messenger en zei me dat ze wilde luisteren als ik nood had aan praten. De nood om gehoord te worden was er niet, maar ik was haar wel uitleg verschuldigd ... vond ik. Het eerste verhaal kende ze al, allebei mijn kinderen, het tweede nog niet.

Het is nu één uur 's nachts en ik ben klaarwakker. Ik lag te denken in bed aan wat 'anderen' zullen denken bij het lezen van mijn status. Logisch dat sommigen zich vragen stellen: hoe erg zou het geweest zijn? Wat heeft ze juist meegemaakt? Misschien was het allemaal niet zo erg en is dit een manier van aandacht vragen of op willen vallen? 
'Harassment', wat is dat eigenlijk? Google het woord en je komt enorm veel afbeeldingen tegen van mannen die hun hand op de schouder van een vrouw leggen (en gelukkig ook afbeeldingen van vrouwen die dit bij een man doen, omgekeerd mag je het ook niet onderschatten!). Elke vorm van ongewenst contact is 'harassment' en ik ben er bijna zeker van dat er op die manier heel veel vrouwen zijn die, net zoals Hilde Van Mieghem, vingers te kort hebben aan twee handen om op te sommen hoe vaak ze dit meemaken, ik in ieder geval.

De eerste keer was ik 15 en op verkenning. Ik kwam een leuke jongen tegen van 18 en ik vond hem wel 'stoer'. Samen met vriendinnen en vrienden hingen we wat rond en plots vroeg hij me of ik even mee ging om even alleen te zijn ... Spannend ! NOT !!
Ik heb hard genoeg tegengesparteld en hij deed nadien vervelend. Ik voelde dat hij me maar een 'trutje' vond en ik ... voelde me een trutje, ik schaamde me omdat ik nog niet genoeg ervaring had om hem te geven wat hij wou. Ik wist niet beter, was het dat? Ik heb hem nooit meer terug gezien, maar zijn naam en van waar hij was herinner ik me nog altijd.
Ik heb hem ondertussen vergeven (ergens begin dit jaar), hij was pas 18. Misschien leerde hij ondertussen dat het zo niet moet? Ik heb hem op Facebook gezocht ... maar misschien zijn er meer met die naam? Hij ziet er wel 'normaal' uit op zijn foto. Ik wenste hem dat hij een fijne echtgenoot of vriend is en heb hem gevraagd of hij vrouwen met respect wil behandelen.

Het ergste was eigenlijk dat je op die leeftijd niet weet bij wie je terecht kan met zoiets, zeker niet in die tijd.

De tweede keer is nog niet zo lang geleden, ik weet zelf niet meer wanneer, ergens rond 2010?

Feestje!
Trendy feestje!
Leuke kleding, hoge hakken.
Rijk volk, veel geld.
Hapjes, drankjes.
M. wordt ziek.
Ik amuseer me.
Aandacht, leuke aandacht.
Ik stel toch voor om naar huis te gaan.
M. ziet dat ik me amuseer en zegt dat hij straks wel beter zal zijn.
Ok.
Drankjes, hapjes, drankjes, drankjes, ...
Raar gevoel in mijn hoofd.
Laatste drankje klopte niet ...
Ik word weggeleid.
Alleen ...
Waas ...
"Dit heb je nog nooit meegemaakt hé meisje?"
"Lekker hé?"
"Dit ga je niet vlug vergeten!"
Stilte.
Mottig, ziek, ...
SCHAAMTE !!!!!!


Jaren ben ik beschaamd geweest en heb ik het gevoel gehad dat ik het gezocht had, net zoals die eerste keer. Mijn man vond het vreselijk dat dit mij overkomen was. Ik heb dit vrij vlug een plaats gegeven en afgehandeld als zijnde 'eigen schuld, dikke bult' en laat het los ... Tot je aan de slag gaat met jezelf, met andere vrouwen samen komt en dit plots opnieuw de kop opsteekt en je beseft dat het niet NIKS was en dat het je eigen schuld NIET IS !!
Als vrouw heb je het recht je grenzen aan te geven en heb je recht op RESPECT ! We zijn geen 'gebruiksvoorwerpen' of 'speeltjes', ook niet als we sexy gekleed gaan en genieten van de aandacht.

En natuurlijk weet ik ... waar ligt de grens? Voor mannen is het vaak niet makkelijk. Sexy geklede vrouw, beetje flirten, je aandacht wel leuk vinden, ... JA! De aandacht van een gentleman is leuk, positieve aandacht van iemand waarbij je jezelf veilig kan voelen. 
Een vrouw die tegenspartelt ... is dat normaal gedrag? Wil dat zeggen: "Doe maar verder met wat je bezig bent"? Ik denk het niet. Is het gebruikelijk om verdovende middelen in iemands drankje te doen? Ik denk het niet.

Mijn relatie met M. is er alleen maar sterker door geworden. We zijn open tegen elkaar, we bespreken alles en seksualiteit is fijn, nog altijd, en het wordt alleen maar beter. Dus neen ... er iets aan over gehouden heb ik niet.

Of toch ... Wee degene die nog over mijn grens probeert te gaan ... Op eender welke manier. Ik merk heel erg dat ik het niet meer pik als er niet naar mij 'geluisterd' wordt en dat mag de mijnheer waarmee we hier in Frankrijk mee in de clinch liggen tegenwoordig ondervinden. Hem wil ik bedanken, omdat hij mij geleerd heeft dat er nog andere manieren zijn om iemands grenzen niet te respecteren. Ik bedank hem dat hij me geleerd heeft ook die grenzen aan te geven, op mijn strepen te staan. En last but nog least: onze relatie werd er de laatste twee jaar nog sterker door. Bedankt !


Op dit moment krijgt dit veel aandacht in de media, maar er zijn nog zoveel erge dingen die ook mannen meemaken. Als ik getuigenissen zie van mensen die nu in een oorlog zitten, mannen die gefolterd worden, vrouwen die wreed verkracht worden, koppels die hun kinderen zien afgeslacht worden. Wat is er mis met ons? Het zijn allemaal mensen die elkaar dit aandoen.
Het is hoog tijd dat er dingen veranderen, dus laat ons allemaal bij onszelf beginnen, wat verdraagzamer zijn, op een positieve manier aan de slag gaan met wat we willen verwerken, elke dag (op de juiste manier) lief zijn voor elkaar. Laten we allemaal die zaadjes planten zodat er heel veel mooie bloemen mogen groeien.





vrijdag 25 augustus 2017

Daar gaan we weer ...

De einddatum van de aflossing van de tweede schijf van 30000 euro nadert, over een week zou dit geld op onze rekening moeten staan, zo werd het in april afgesproken.

Beste eigenaar ... of neen, je bent niet de eigenaar van het huis waarin we wonen, dat is een SARL met jouw dochter aan het hoofd, dus beste mijnheer met een mandaat om het huis van de SARL te verkopen ...

Ondertussen loopt alles sinds eind juni alweer vierkant omdat jij je niet aan de afspraken gehouden hebt die we in april maakten. Jij beweert dat wij ons niet aan de afspraken houden omdat wij de domeinnaam van de website niet willen vrijgeven én omdat je de logins van de verschillende websites waar we mee samenwerken niet willen bezorgen. Natuurlijk heb ik je in april beloofd dat dit geen probleem zou zijn als jij je aan de afspraken zou houden, maar blijkbaar geldt voor jou zoiets ALWEER maar vanuit één richting, de jouwe.

Sinds begin juli kregen we van jou, of neen ... van je dochter, verschillende mails met dreigementen én een aangetekende brief, ook met dreigementen en eisen. JIJ (ja jij, want je schrijft "ons gesprek van 14 april" en bij mijn weten waren wij met twee en niet met drie, je dochter hebben wij nog nooit ontmoet) haalt aan in die brief dat we op 14 april 2017 afgesproken hebben dat wij "per 1 januari 2018 de exploitatie van ... wensen te beëindigen". Dat hadden we inderdaad afgesproken, maar ... waarom zouden wij ons aan die afspraak houden als jij je niet aan de afspraken houdt? Ik kwam je ook tegemoet wat betreft bepaalde kosten, wij gingen ermee akkoord dat er een bepaald bedrag afgehouden zou worden van hetgeen jij ons nog schuldig bent. Uiteindelijk kwam het er dan op neer dat je ons de lening terugbetaalde ...

JIJ weigerde echter de protocol te tekenen die onze advocaat opmaakte, daarin werden alle afspraken die we maakten netjes op papier gezet, om nadien geen discussie te hebben. Zeshonderd euro heeft ons dat gekost ... JIJ verzekerde mij dat het geen probleem zou zijn om dat te tekenen, maar JIJ hield je er weer niet aan.
Wel beste mijnheer, jij weigerde de protocol te tekenen, dus er zijn GEEN afspraken meer, geen tegemoetkoming van onze kant, geen vertrek tegen 1 januari 2018.

Het laatste nieuwtje is wel dat je ons afgelopen week liet weten dat je de schijf van 30000 euro van eind augustus niet zal betalen, omdat ... wij de domeinnaam niet willen vrijgeven.

JE BENT ZIELIG en ons geduld met je is op. Je verzint telkens wel weer iets anders om controle te hebben, om de druk op te drijven, om de baas te spelen en dominant te zijn. Je stuurt mails in naam van je dochter. We laten je het voordeel van de twijfel, misschien was je dochter twee maanden in Frankrijk? De mails kwamen in ieder geval van een pc in ons dorp. Wist je dat je dat kan controleren?

Je stuurt een aangetekende brief in naam van je dochter én je ondertekent die brief. We laten je het voordeel van de twijfel, misschien was ze op dat moment in Frankrijk? Spijtig dat ze dan als bestuurder van de SARL waar wij van huren zelf geen poolshoogte kwam nemen bij haar huurders, eens een gesprek aangaan, als perfect bestuur.

Op JOUW aangetekende brief lieten wij jou weten dat we niet meer zullen ingaan op mails en brieven met dreigementen, ik citeer: "We dringen erop aan dat er vanaf nu alleen nog constructieve en oplossingsgerichte communicatie gebeurt. Vanaf vandaag zullen wij dan ook geen mails of (aangetekende) brieven met 'bevelen' en/of dreigementen meer beantwoorden." Daarbij vroegen we je ook nog om best alles per 1 december 2017 terug te betalen met als uitleg: "Dit is niet om te jennen of om 'de druk op te voeren', maar een praktische noodzakelijkheid. Het is de enige manier om er samen voor te zorgen dat een eventuele nieuwe uitbater vanaf januari 2018 van start kan gaan."

JE BENT ZIELIG want je hebt er allemaal geen oren naar. JE BENT ZO VOORSPELBAAR. Jij wilt de controle houden, je hebt géén vertrouwen in andere mensen, je wilt de betaling van de laatste cent tot op het laatste houden. Waarom heb je geen vertrouwen in anderen? Zie jij jezelf in anderen?

Ik blog het hier graag en iedereen mag het lezen: het enige wat wij vroegen is dat jij ons 'ons geld' terug betaalde met de afgesproken interesten en wij zouden netjes, zoals al twee jaar, de huur die we aan jou schuldig zijn betalen én wat er afgesproken werd op 14 april 2017. Alles vervalt nu ... ALLES! Want jij houdt je niet aan de afspraken.

Wij hebben begin september een nieuwe afspraak met onze advocaat en we gaan ervoor. We zijn er al lang uit, maar we wilden het niet op de spits drijven (en vooral je dochter(s) er niet bij betrekken, want volgens ons weten die nergens van), maar een rechtszaak gaat ons meer opbrengen dan een onderlinge afspraak met jou. We wensen jou heel veel verstand en inzicht (we citeren even jouw woorden aan ons van een tijdje geleden).

Geen idee hoe jij je er weer gaat uit 'lullen' bij je nieuwe huurders, je nieuwe slachtoffers ... hopelijk hebben ze je door eer ze de boel hier overnemen. Iedereen heeft je stilaan door hier in het dorp, ik vrees dat ik nog de enige ben die wat begrip kan opbrengen voor je gedrag en dat dan enkel door mijn opleiding, maar soms ... is het nodig om dat begrip ook aan de kant te schuiven want in mijn opleiding leerde ik ook dat je leert uit de dingen die je overkomen en dat je ook naar jezelf moet durven kijken en jezelf elke dag verbeteren ... Maar daar hapert er duidelijk iets bij jou. Het is spijtig dat wij degenen moeten zijn die jou tegen je schenen komen schoppen, misschien moeten wij leren dat we dat soms mogen doen en eerlijk? We vinden het op dit moment zelfs niet meer erg om te schoppen ...

Wat mij persoonlijk betreft: IK VIND JE ZIELIG, dat is het enige dat ik over jou kan denken, er komt niets anders meer. In ons gesprek van 14 april, nadat we alles overeengekomen waren, vertelde je mij nog dat je het zo leuk vond, het eerste jaar dat we bij jou op vakantie kwamen. Dat je het fantastisch vond hoe ik achter jou aan 'snorde' met mijn motor en ik je kon bijhouden en mijn echtgenoot moeite moest doen om ons bij te houden. Je vond dat leuk, je moest er zelfs mee lachen ... en dan zei je nog iets, ik citeer: "Weet je? In een ander leven zouden wij een koppel zijn." Op dat moment wist ik enkele seconden niet wat ik moest zeggen ... Ik had even de mond vol tanden ... Ik wou niet verkeerd uit de hoek komen en ik heb er tactisch op geantwoord, ik wilde je ego niet de grond in boren en op die manier het akkoord dat we net hadden in gedrang brengen ... Maar nu ... Wie denk je wel dat je bent? Eerst mijn man een beetje uitlachen en dan impliceren dat ik jou wel zou zien zitten? In geen honderd jaar, nooit heeft er een haar op mijn hoofd aan gedacht en nooit zal iets in mij daaraan denken ... Alsnog die schop onder je gat, een deuk in je ego, alstublieft, met plezier gedaan!

JA, IK BEN KWAAD en JA, IK HEB HET MET JE GEHAD! Ik vind je zielig .... en jij, je hebt de bitch in me wakker gemaakt ... en die is niet lief, zoals ik dat hoofdzakelijk wel ben. KALI is wakker ... Je moet een crack zijn om die wakker te maken ...




zaterdag 15 juli 2017

Geen woorden voor

Toen we op 14 april afscheid namen voelde het goed, ik zag aan jou dat jij je goed voelde en toen ... zei je: "Dan zal ik dit thuis maar eens gaan vertellen, X gaat er niet blij mee zijn, maar dat is dan maar zo." TOEN had ik het moeten weten ...

Op 20 april stuurde ik je een mailtje met daarin de samenvatting van wat we afgesproken hadden, de terugbetaling van onze 90000 euro mét interesten, betaalbaar in drie termijnen waarvan de eerste eind mei, de interesten van de eerste 17 maanden zouden ook alvast betaald worden, zo hadden we afgesproken, zo heb ik het opgeschreven terwijl we naast elkaar zaten en zo kwamen we overeen. Eind mei kwam er echter een mail waarin je ons liet weten dat het niet lukte. Eerlijk is eerlijk, je had ons gezegd dat je ons op de hoogte zou houden van de zaak waarvan je het geld zou krijgen. Desalniettemin was dit voor ons een opdoffer, het voelde niet goed, alweer werd er iets niet nageleefd, maar .... daar kon je zelf niks aan doen, schreef je.

Na nog een aantal keren uitstel hebben we de eerste schijf van 30000 euro eind juni van je gehad, echter zonder de afgesproken interesten. Toen we je daarnaar vroegen kregen we in eerste instantie geen antwoord, nadien kregen we een mail waarin je ons schreef dat we niet overeengekomen waren dat jij de interesten al bij de eerste schijf zou betalen, dat dit niet de normale gang van zaken is, interesten worden pas op het einde betaald. De normale gang van zaken ... voor ons is een afspraak een afspraak en in april spraken we af wat ik je op 20 april in een mail samengevat heb, een mail waarop je niet geantwoord hebt, waarop je dus niet negatief gereageerd hebt, waarop geen reactie nodig was, want we wisten allebei wat er afgesproken werd: een eerste schijf zou betaald worden samen met de interesten van 17 maanden (moet daar nog bij gezegd worden dat ik akkoord ging om pas vanaf januari beginnen te tellen ipv vanaf de data waarop je de leningen van ons kreeg).


Beste eigenaar van het huis waar we in wonen, wat moeten we daar nu weer mee?


Onlangs stuurde je ons ook nog een mail waarin je PER DIRECT vroeg naar onze login en paswoorden van Booking, Tripadvisor, Zoover, onze Facebookpagina én onze website zodat jij dat over kunt nemen met het oog op de verkoop van het huis. Je vertelt ons dat jij al reservaties krijgt voor 2018, voor 'onze' chambres d'hôtes, fijn! Wij krijgen ook al reservaties binnen voor volgend jaar en we houden die netjes bij. Misschien is het goed dat jij ons op de hoogte brengt van jouw reservaties zodat wij de spreadsheet (die we netjes bijhouden) aan kunnen vullen?

Het huis is van jou, maar de zaak is van ons, de login en paswoorden zijn van ons. We zijn blijkbaar weer eventjes niet mee in jouw redenering?
Wat ons met stomheid geslagen heeft is dat je liet doorschemeren dat de aflossing van de volgende schijf in augustus in het gedrang kan komen als we je die gegevens niet bezorgen. Zijn we weer vertrokken voor een eindeloze discussie?

zondag 16 april 2017

April - opnieuw in gesprek

Na de vorige blog heb ik nog veel nagedacht, ik kan het niet vatten dat we voor een jarenlange strijd via het gerecht vertrokken zijn. Net als bij een scheiding is er in zo een zaak maar één winnende partij, de advocaten.

Laten we gewoon scheiden op een nette manier, laten we nog een keer samen zitten ...

Beste eigenaar van het huis waarin wij wonen, ik heb je gecontacteerd en je hebt ermee ingestemd om elkaar nog eens te spreken, om samen naar een oplossing te zoeken.

Het gesprek verliep rustig, fijn!
Jij begreep nog altijd niet waarom wij je huis niet willen kopen, ik hoop dat ik in ons gesprek eindelijk kon duidelijk maken dat dit is omdat we niet het dubbel willen betalen van de waarde die geschat werd, zou jij zoiets doen? Bovendien krijgen we gewoon geen lening voor het bedrag dat je vraagt en bij jou willen we niet lenen. Wat dat betreft zie je nog altijd het probleem niet, jij vraagt je af waarom we niet aan jou zouden aflossen. Omdat dit voor ons helemaal geen optie is, het spijt ons, respecteer onze keuze daarin, meer uitleg hoeft er niet bij.

In onze eerste gesprek kwamen we tot een opbouw, een begin, maar er was nog een tweede gesprek nodig op 14 april, Goede Vrijdag, en we kwamen tot een akkoord.


Eerlijk is eerlijk, we waren allebei heel erg blij met het akkoord. Je hebt me de hand geschud en me recht in mijn ogen gekeken en gezegd:"Zo gaan we dat doen, WIJ gaan dit samen zo oplossen, dat beloof ik je".

Nadien hebben we nog wat over koetjes en kalfjes gepraat. Jij begon over hoe leuk je het gevonden had om samen met de motor te gaan rijden toen we bij jou op vakantie waren. Je vertelde nog wat persoonlijke dingen waarvan ik versteld stond, maar die er hier niet toe doen.

woensdag 22 maart 2017

22 maart ... niet vergeten!

De lente is in het land en stilaan wordt de natuur wakker.
De vogels fluiten hun lentelied en ook de kleine beestjes komen overal tussenuit gekropen.
Deze ochtend hield ik mij bezig met een soort kevertje dat verzeild geraakte op onze slaapkamer, hij werd netjes terug buiten gezet, en met een solitair bijtje dat helemaal versuft in een hoekje zat. Ik kreeg ze moeilijk te pakken en ik ben er wel een kwartier mee bezig geweest.
Suikerwater gemaakt, zoals ze dat op Facebook vertellen, maar daar was dit bijtje niet in geïnteresseerd. Ze zette zich liever in de 'Aarde' en begon daaruit iets op te nemen, sterkte aan en stilaan maakte ze haar vleugeltjes proper, probeerde ze die uit te slaan en plots ... vloog ze een beetje omhoog en kwam ze terecht op het bloemetje van de bosanemoon waarlangs ik haar gezet had.
Onmiddellijk begon ze van de nectar te eten en enkele seconden later vloog ze weg, maar niet ... zonder mij even dag te komen zeggen.
Noem het kinderachtig of onnozel, ik geloof in communicatie met alle levende wezens. De bij maakte een boogje, vloog langs mijn hoofd en raakte eventjes mijn haar boven mijn linkeroor. Graag gedaan bijtje 💚


Het leven gaat door, de wereld draait door, ook deze 22ste maart, één jaar na de aanslagen in Zaventem en Brussel.
Ik heb vandaag al heel veel gedacht aan mijn lieve vriendin en haar kinderen, zij verloren één jaar geleden hun papa en geliefde echtgenoot.
Dan moet ik denken aan al de mensen die gemist worden en geen plechtige en grootse herdenking krijgen. Aan alle helden die mensenlevens redden en hulp bieden, daarvan was mijn vriendin haar man er ééntje.

Net één jaar geleden was hij aan het werk in Zaventem, waar alles gebeurde. De hele dag leefde iedereen rondom hem in spanning, ging het wel goed met hem?
Toen hij 's avonds gezond en wel thuis kwam was mijn vriendin blij dat ze iedereen kon verwittigen dat hij thuis was, ongedeerd, gelukkig !!

Die nacht liet hij echter het leven, was de spanning hem teveel geweest? Woog alles te zwaar om hem? Ik denk dat het niet te onderschatten is om zo een vreselijke dag in Zaventem mee te maken ... zijn hart heeft het niet kunnen trekken, net 40 jaar oud.

23 maart 2016 bleef ook mijn lieve vriendin achter met haar drie kinderen.
Vandaag geen grote herdenking voor haar man, maar ik ben er zeker van dat de herdenking in haar hart grootser is dan eender welke manifestatie.
Langs deze weg wens ik je heel veel sterkte mooie vrouw 💗