Zuiveringskuur - Dag 3

Hij gromt ... hij gromt ... die veel te grote maag ....

En toch was het niet zo moeilijk vandaag, ik kan het grommen redelijk negeren en als het te erg wordt dan drink ik weer maar een flinke slok water. Een paar keer had ik de neiging om een kastdeur open te trekken of net wilde ik even opstaan uit de zetel en eens gaan kijken in de keuken of er iets te happen viel, gewoontes ... al is dat niet altijd om iets zoets te zoeken, gewoon een wortel eten of een paar nootjes, niks ongezond, maar nu kan het echt even niet. Het viel nog mee !

Wat ik wel heel erg heb is dat ik (nog) veel beter ruik dan anders. Deze middag at mijn man brood met tonijnsalade en de geur kwam mij tegemoet terwijl hij tegenover mij zat te kauwen, dat rook echt wel lekker 😊 Namiddag gingen we wandelen en op één plaats kwam de geur van pannenkoeken me tegemoet, niet te doen, ze doen het er gewoon om 😉

Normaal ging ik vandaag mee naar Brignoles, maar toen  de wekker om 8 u afliep wou ik hem ompraten om het uit te stellen, mijn wederhelft wou met die afspraak komaf maken en stelde voor alleen te gaan. Ik draaide me nog eens om in bed en het was halftien toen ik opnieuw wakker werd. Het heeft me goed gedaan, eigenlijk is dit moment het beste voor mijn zuiveringskuur, binnenkort begint het drukke seizoen en dan kan ik niet meer uitslapen.

Ik begon mijn dagje met lauw water en citroensap en maakte me nadien een liter Yogi Tea Women's Balance met één koffielepeltje lavendelhoning erin (wat heb ik me daarop verheugd!). Daarna nam ik de tijd voor een half uurtje yoga en tien minuten meditatie.

Nadien was ik helemaal zen, tot een tijdje daarna de bel ging en de loodgieter voor de deur stond om enkele herstellingen te doen. Sarah spreekt in haar blog van de derde dag over het vermijden van stressmomentjes. Voor mij was dit al een stressmomentje, ik kwam van ver. Goed om ook dat te ervaren.

Als groentesap voor 's middags heb ik opnieuw gekozen voor kant-en-klaar. Ik heb ondertussen ongeveer 6 à 7 keer een zuiveringskuur gedaan en altijd al koos ik voor de makkelijkste weg. Ik besteed liever tijd voor de Ziel en in beweging dan in het uren in de keuken staan om sapjes te persen. Ik heb trouwens geen sapcentrifuge. Ik had nog een fles donkerrood sap uit België en in de biowinkel vond ik gisteren alleen nog wortelsap. Ik meng 150 ml donkerrood met 100 ml oranje en de smaak viel heel goed mee.

Namiddag heb ik wat gestreken en nadien zijn we gaan wandelen waarna ik de groentebouillon gemaakt hebt voor het 'avondeten', heerlijk rook het ! Ondertussen kookte ik voor mijn man een goeie portie aardappelen. De groenten die uit de groentebouillon kwamen heb ik nadien onder de aardappelen gedaan en daarvan stamppot gemaakt.
Omdat ik vandaag de werkplanning in het restaurant mocht gaan bespreken stelde ik voor dat ik frietjes zou meebrengen met curryworst speciale en dat zag mijn liefste zeker zitten. Morgen ga ik naar de markt om wat vlees voor bij de stamppot en op die manier is hij ook weer voorzien van voor de komende twee dagen.

De frieten roken ook weer lekker, maar mijn groentebouillon smaakte heerlijk!

Voor de rest ... hoofdpijn heb ik niet meer gehad, ik voelde me alleen af en toe wat licht in mijn hoofd. Ik wéét dat binnenkort de energie komt en daar kijk ik naar uit. Hopelijk blijft het zo goed gaan.

Dan nog wat grappige dingen. Gisterenavond wou ik toch nog eens proberen om Yogi Tea Bedtime te drinken en de boodschap wou me precies iets zeggen over mijn hartkloppingen die ik er de vorige dag van kreeg (of dacht te krijgen), de foto zegt genoeg zeker?
Ik kon opnieuw niet direct slapen, maar gejaagd was ik niet meer. Ik herinner me wel nog dat het laatste gedacht, of het laatste beeld, dat ik had voor ik insliep was dat ik een smoske aan het eten was. Ik kon het bijna proeven!

Volgens mij slaap ik vrij goed 's nachts en dromen heb ik niet, of ik onthoud ze niet. Tussen acht uur en halftien deze ochtend heb ik wel gedroomd en wel dat ik mijn examen psychologie had en ik heel erg nerveus en bang was. Toen ik in het klaslokaal kwam stond daar mevrouw Digneffe, mijn vroegere (helaas ondertussen overleden) juf van economie. Ik kon de economie niet aan de psychologie linken, maar na het ontwaken besefte ik dat het ene te maken had met mijn latere opleiding en het tweede met mijn basisopleiding. Bij het wakker worden dacht ik écht nog dat ik examen had en na een paar seconden pas besefte ik dat ik al bijna 5 jaar ben afgestudeerd. Terwijl vroeg ik me af voor wie ik me nog wel moest bewijzen? Ik kwam tot de conclusie dat ik me voor niemand nog moest bewijzen en dat ik lekker mijzelf mag zijn.

Dit voelt goed. Ik zei al een paar keer tegen mijn man dat ik het gevoel heb alsof ik terug in evenwicht geraak, de oude Ik van drie jaar geleden is terug ... houden zo!

Bedankt voor je blog Sarah 💗

Zuiveringskuur - Dag 2

Vandaag ben ik vroeg met mijn verslag, want straks vertrek ik naar de 'yoga du son' in Digne.
De enige uitzondering die ik maak om ver te rijden, maar we rijden met drie en om beurt en het is maar om de 2 weken, direct voor 2 uurtjes.
Voor degenen die het hier niet kennen, Digne is 50 minuten rijden en ik rijd nog eerst naar Saint-André, waar de vriendinnen wonen. Het komt me wel goed uit vandaag, tegenover waar we yoga doen is een biowinkel waar ik mijn groentensapjes kan kopen voor de volgende dagen (die hebben ze hier niet in de winkeltjes). Om 16.30 u vertrek ik en rond 21.30 u ben ik terug. Komt ook weer goed uit dat het niet mijn beurt is om te rijden vandaag.

Gisterenavond koos ik ervoor om nog een theetje te drinken voor het slapen gaan en omdat ik in Sarah haar blog las dat ze moeite had met slapen koos ik voor een Yogi Tea Bedtime met valeriaan. Normaal slaap ik daar na een kwartier altijd van, deze keer dus niet. Ik was ontzettend gejaagd en kon absoluut niet slapen. Gisteren schreef ik al dat ik de indruk had dat ik yin was en ik herinner mij dat valeriaan enkel werkt wanneer men yang is, indien iemand daar iets meer over weet, dan hoor of lees ik het graag.
Na een tijdje, en na twee keer opstaan om te plassen, kon ik de slaap vatten en eigenlijk heb ik wel goed geslapen. Ik herinner mij alleen dat ik ontzettend kwaad was, telkens ik lichtjes wakker werd kon ik iemand zijn neus wel afbijten, zo kwaad! Gisteren had ik ook al enorm spanning op mijn kaken en die is nu weg, de kwaadheid ook.

De keuze voor de transitiedag viel vandaag op een fruitdag. Deze ochtend sneed ik een mango en een halve appel in stukjes nadat ik mijn citroensap in lauw water dronk, daar kreeg ik maar de helft van op en daarom heb ik de rest pas tijdens de middag opgegeten. Tussendoor haalde ik verse groentjes voor mijn groentebouillon voor morgen. Nadien zijn mijn man en ik gaan wandelen langs de Verdon. Ik heb net een appeltje op en dadelijk ga ik een half uurtje in bad om dan om half vijf te vertrekken naar de yoga, ik zal eerst nog een appeltje eten en ik neem er ééntje mee voor na de yoga.

Vandaag ging het heel makkelijk, nu ik aan het tikken ben voel ik de eerste honger, maar straks heb ik voldoende afleiding (twee Franse vriendinnen die de hele weg lang vertellen en daarna de yoga du son) 😊 Hopelijk gaat het de komende dagen nog zo makkelijk, het zal kwestie zijn van voldoende afleiding en beweging te zoeken. Mijn man wandelt elke keer gezellig met me mee 💜

Mijn wederhelft behelpt zich straks met de rest van de soep en wat bokes, sla en tomaatjes zijn er ook nog en ... mayonaise, dan is hij meer dan tevreden 😋

Zuiveringskuur - Dag 1

Voor degenen die gisteren niet meekregen dat ik op Facebook 'plotseling' aankondigde dat ik de zuiveringskuur die Sarah Timmermans onlangs volgde ook ga doen, hier volgt wat meer uitleg.

Toen Sarah aan haar zuiveringskuur begon kreeg ik er ook wel zin in, maar door onze verhuis en het vele werk en geregel dat daar weer bij kwam kijken, stelde ik het uit. Gisteren besefte ik dat ik al maanden aan het uitstellen ben, niet direct om een zuiveringskuur te doen, maar om opnieuw wat  gezonder te eten.
Waarschijnlijk, zo voel ik het toch, is dit ook de weerslag van het afgelopen jaar. Mijn wederhelft en ik zijn eind december letterlijk 'in de zetel geploft', doodop en uitgeput van twee jaar 'gedoe'. We hebben de laatste 3 maanden geregeld ons best gedaan om te bewegen en natuurlijk aten we niet ongezond, maar het mag gezegd worden, we grepen nogal graag eens naar wat zoets en dan vooral in de vorm van een gebakje.

Gisteren had ik er echt genoeg van, ik voel me niet goed, opgeblazen en dik (al gaat het eeuwig en altijd over die 6 kg waar ik mee worstel). Het 'niet goed voelen' geeft natuurlijk de doorslag, want als gezondheidsbegeleidster weet ik maar al te goed dat een zuiveringskuur geen dieet is en dat je er niet van afvalt ... toch niet blijvend. Ik zie dus deze zuiveringskuur meer als een nieuw begin, de aanloop naar opnieuw gezond eten en ik voel dat ik het eventjes drastisch moet aanpakken.
Een paar weken geleden kwamen we er ook nog achter dat we beiden met hoge bloeddruk zitten en dat vonden we wel héél erg raar, vooral omdat we beiden nooit met bloeddrukproblemen gekampt hebben, een 130 of 120 over 85 of 80 was voor ons heel normaal. Omdat ik een vermoeden had dat de bloeddruk niet goed zat, kochten we ons in januari al een bloeddrukmeter (geen polsmeter!), maar die bleef ook liggen. Onlangs begonnen we toch maar met meten omdat ik een nacht wakker lag omdat ik letterlijk mijn bloed voelde door mijn lijf stromen, het gonsde! Beiden zaten we aan 160 over 100, de afgelopen jaren hebben hun sporen duidelijk nagelaten en het 'in de zetel ploffen' zal er niet aan geholpen hebben. Ik dacht dat ik spanningshoofdpijnen had, maar waarschijnlijk zullen die er geweest zijn door de te hoge bloeddruk, niet gezond dus.

Dus vandaag is dag 1 van mijn zuiveringskuur en ik volg deze volgens de blog van één van de leukste (al dan niet de leukste, voor mij toch) blogschrijfster Sarah Timmermans, medestudent en collega van mijzelf. Dit is de link naar dag 1.

Ik ben deze ochtend vol goeie moed opgestaan en eerst heb ik citroensap in lauw water gedronken. Dit staat niet beschreven in de zuiveringskuur, maar het heeft bij mij altijd een ontzettend goed effect op de stoelgang en vochtafvoer, vandaar.

Nadien at ik een slaatje van avocado, mango en appel en dat heb ik heel langzaam opgegeten en goed gekauwd. Nadien dronk ik onmiddellijk een Yogi Tea van green lemon/mint omdat ik heel veel nood heb aan warm op dit moment. Misschien ben ik wat te yin op dit moment? Ik kan heel emotioneel worden door kleine dingen. Dit komt omdat ik teveel suiker at de laatste tijd?

Voormiddag nam ik voldoende tijd voor mezelf, het kan nog even! Na het douchen ging ik naar het dorp om verse groentjes te kopen in één van de biowinkeltjes. Vanmiddag aten mijn man en ik een ovenschoteltje van veel rood: butternutpompoen, bataat en worteltjes met een beetje groen van broccoli en nog wat donkerrood van rode kool. Dit mengde ik met wat olijfolie en salade du pêcheur.

Ik ben dankbaar omdat mijn man mij altijd heel erg steunt, hij eet dan gewoon mee met mij en ik maak hem wat extra's erbij. Deze middag waren dat twee lamsworstjes.
Wij zijn gewend om gecombineerd te eten (groenten met eiwitten of groenten met koolhydraten), hij vindt het dus niet erg dat er geen aardappelen, rijst of pasta bij opgediend werd.

Namiddag heb ik nog twee tassen Yogi Tea detox gedronken en anderhalve liter water. Ik voelde dat het nodig was om veel te drinken want in de namiddag kreeg ik lichte hoofdpijn, vooral boven de wenkbrauwen, en voelde ik mijn kaken verstrakken, er kwam spanning op. Het afkicken is begonnen.

Vanavond werd alles groen met een tikkeltje rood: prei, spinazie, broccoli en een tomaatje in de wok. Bij het opdienen strooide ik er nog wat verse peterselie over en het smaakte heerlijk, eigenlijk best zoet.
Biogroentjes zijn zo enorm lekker en hebben veel meer smaak dan de fletse groenten uit het warenhuis (ook op de bio zit er hier smaakverschil, minder smaak dus).

Mijn man at eerst tomatensoep die nog over was, met daarna een boterhammetje van het biobrood met daarop wat krab- en tonijnsla die hij pas dit weekend ontdekte in de Aldi, iets dat je in Frankrijk verder niet kan vinden en wat hij af en toe lekker vindt.

Ondertussen zijn we 22 u en wil ik zeker nog een halve liter water drinken, 2 liter en drie tassen thee zijn al binnen.
Ik heb nog altijd lichte hoofdpijn, spanning op de kaken en ik zie wat waziger dan normaal. Gek ... bij mijn andere 5 zuiveringskuren had ik dat niet, maar daar deed ik dan wel een afbouw, en ondertussen is het ook 3 jaar geleden dat ik nog een kuur deed ... al herinner ik me net dat ik onlangs drie appeldagen deed om mijn lever te zuiveren.
Deze keer mag ik niet hervallen in ongezonde voeding!

Morgen het vervolg, hopelijk slaap ik vannacht goed, ik ben heel erg moe. Ik heb hier veel te lang mee gewacht ...

#metoo

Ben jij trouw aan jouw grens?

De afgelopen maanden heb ik vaak gedacht aan reacties die ik las op alles rond #metoo.
Ik merkte dat mijn postje wel heel veel gelezen werd, er kwamen geen reacties op, maar dat hoeft ook niet, daarop zit je niet te wachten, geloof me.
Het is zeker geen manier om aandacht te vragen, om het slachtoffer uit te hangen, om reacties te krijgen zoals 'ocharme toch'. Het was vooral bevrijdend om het eindelijk eens neer te schrijven.

In de afgelopen maanden hoorde en las ik ook geregeld reacties zoals: "Wat willen nu die flauwe trienen na zoveel jaar nog met hun verhaal naar buiten komen???" en "Hoe flauw is dat om daar nu nog mee af te komen? Dat ze hun mond op het moment zelf open doen!".

Aan de mensen die zulke reactie uiten: iemand komt daarmee zomaar niet naar buiten. In eerste instantie ga je de schuld bij jezelf zoeken en omdat je net denkt dat je zelf schuldig bent ga je zwijgen en ben je bang voor de reacties van anderen.
Vanaf het moment dat je je verhaal hebt kunnen vertellen voel je dat je sterker wordt, vooral omdat er nu zoveel vrouwen zijn die met hun verhaal naar buiten komen. Sommigen hebben verschrikkelijke dingen meegemaakt, meermaals, jaren aan een stuk. Sommigen hebben één keer iets meegemaakt, maar dat wil niet zeggen dat het voor die persoon niet belangrijk is om het te vertellen. Feit is dat al deze vrouwen steun bij elkaar kunnen vinden, in elkaars verhalen en weten dat je niet alleen bent.

De afgelopen weken kwamen er weer veel verhalen naar buiten, o.a. de Oxfam-affaire en het misbruik dat gepleegd wordt door lokale hulpverleners bij andere organisaties, hulp in ruil voor s*ks. En dan het verhaal van die Amerikaanse arts die zoveel meisjes op een slinkse manier misbruikt heeft. Gisteren kon je op TV de verhalen horen van de turnsters, die beseften op het moment zelf niet dat ze misbruikt werden, maar ze voelden wel dat er iets niet klopte. Je moet sterk zijn om nadien naar buiten te komen met je verhaal.

Hopelijk kunnen de mensen die deze verhalen flauw vinden, of vinden dat ze er maar eerder mee naar buiten moesten komen, zich eens verplaatsen in die ander zijn of haar situatie en kunnen deze mensen mettertijd wat meer begrip opbrengen voor de slachtoffers. Hopelijk beseft iedereen stilaan dat er altijd grenzen zijn, zelfs het aanraken van iemand kan erover zijn ...

Toen ik bezig was in het laatste jaar van mijn vierjarige opleiding bespraken we in een bepaalde cursus heel persoonlijke dingen, dingen waar mensen het moeilijk mee konden hebben. Iemand vertelde haar verhaal en ik vond het zo pakkend en wilde die persoon steunen en ik nam haar arm vast om een knuffel te geven. Ik kreeg van de docent een opmerking hierover en hij zei me dat ik dit vaak deed, dat ik dat niet zomaar kon doen ...
Ik was geschrokken, ik stond er nog nooit bij stil dat ik mensen heel vlug aanhaal en een knuffel wil geven, als troost, als ondersteuning.
Niet iedereen houdt hiervan. Ik vroeg aan mijn medestudent of ze het dan erg vond wat ik deed en zij antwoordde mij dat ze het niet leuk vond dat ik haar aanraakte. Toen ... in die les, leerde ik dat het niet vanzelfsprekend is om lichamelijk contact met iemand te hebben, hoe onschuldig je het zelf ook vindt. Die docent leerde mij dat je iemands energie kan lezen, kan scannen (bij wijze van spreken) en dat je kan aanvoelen dat iemand iets niet leuk vindt. Nu nog hou ik daar rekening mee. Ik zal niet zomaar iemand een knuffel geven, ik probeer eerst aan te voelen wat kan of ik vraag gewoon: "Wil jij een knuffel van me, kan je die nu gebruiken?" en meestal is het antwoord daarop gelukkig: "Ja" en dan doet het goed dat je op die manier iemand kan troosten.

Het punt dat ik wil maken is dat grenzen soms heel dun kunnen zijn. Mensen die deze grenzen niet aanvoelen en op één of andere manier over de grenzen van mensen heen lopen en geen rekening houden met anderen, die mogen erop gewezen worden. Je mag aangeven dat je iets niet leuk vindt en als de andere persoon geen rekening houdt met wat je hem of haar zegt, dan hoef je dat niet voor jezelf te houden, spreek een vertrouwenspersoon aan, zoek steun bij iemand anders, iemand die je kan bevestigen dat het niet ok is wat die andere persoon met je doet.
Wees niet bang om als trut of seut versleten te worden, je zal zien dat er heel wat mensen zijn die je zullen begrijpen, de tijden zijn gelukkig aan het veranderen.

Voor de mensen die heel dit #metoo verhaal flauw blijven vinden ... probeer het allemaal eens van de andere kant te zien en vraag jezelf eens af waar jouw grenzen liggen, hoe vaak iemand al over jouw grenzen ging of hoe vaak jij over iemands grenzen gaat, gewoon in wat je soms zegt ...
Als jij je mening verkondigt over het hele #metoo verhaal in een groter gezelschap, besef dan dat er meestal wel één iemand in dit gezelschap een slachtoffer kan zijn. Hoe naakt zou jij je voelen als die persoon je zijn of haar verhaal vertelt en je kan aanvoelen hoeveel verdriet er nog leeft bij die persoon?

De afgelopen week heb ik me geregeld machteloos gevoeld. Ik zou zo graag alle slachtoffers gaan knuffelen, helpen, er voor hun zijn. Ik kan zo boos worden op de mensen die 'over de grenzen' van een ander gaan, die 'geen respect hebben' voor anderen. Machteloosheid ... het voelt niet goed, ik heb er verdriet over en ik kan dan best wel een traantje laten.
En dan vind ik mezelf soms maar een zwak persoontje, ik ben niet iemand die in Brussel op een plein met een vlag gaat zwaaien en dingen gaat scanderen, die in het rond gaat schoppen, die op de barricade gaat staan en naar één of ander arm land reist om de mensen daar te gaan helpen, daar ben ik te angstig voor, heb ik het lef niet voor ... Ik bewonder de mensen die dat doen, ongelooflijk veel bewondering heb ik voor hen ...

Wat kan ik wel doen? Intunen op anderen, er zijn voor anderen als ze hun verhaal willen vertellen, knuffels uitdelen aan mensen die het nodig hebben, maar ook een financieel steuntje bijdragen aan mensen die het écht nodig hebben, gewoon een maaltijd of wat maandelijkse hulp aan een mooi projectje. Kleine dingen ... dat is op dit moment voor mij weggelegd, we zien wel wat er nog op mijn pad komt.

Respecteer anderen hun grenzen lieve mensen, vooral kindertjes ... het is niet normaal dat je een baby'tje zomaar uit de armen van een moeder neemt omdat je het zo leuk vindt om zo een klein schattig mensje vast te houden. Lees wat die moeder wil of niet wil, vraag eerst wat kan, kijk hoe de baby reageert. Ook kinderen, maakt niet uit welke leeftijd, geven goed genoeg aan wanneer je te kort komt, over hun grenzen gaat ... respecteer dit. Maar ook volwassen geven heel duidelijk aan wat ze wel of niet leuk vinden ... lees dit, lees de andere persoon.

Succes !