22 maart ... niet vergeten!

De lente is in het land en stilaan wordt de natuur wakker.
De vogels fluiten hun lentelied en ook de kleine beestjes komen overal tussenuit gekropen.
Deze ochtend hield ik mij bezig met een soort kevertje dat verzeild geraakte op onze slaapkamer, hij werd netjes terug buiten gezet, en met een solitair bijtje dat helemaal versuft in een hoekje zat. Ik kreeg ze moeilijk te pakken en ik ben er wel een kwartier mee bezig geweest.
Suikerwater gemaakt, zoals ze dat op Facebook vertellen, maar daar was dit bijtje niet in geïnteresseerd. Ze zette zich liever in de 'Aarde' en begon daaruit iets op te nemen, sterkte aan en stilaan maakte ze haar vleugeltjes proper, probeerde ze die uit te slaan en plots ... vloog ze een beetje omhoog en kwam ze terecht op het bloemetje van de bosanemoon waarlangs ik haar gezet had.
Onmiddellijk begon ze van de nectar te eten en enkele seconden later vloog ze weg, maar niet ... zonder mij even dag te komen zeggen.
Noem het kinderachtig of onnozel, ik geloof in communicatie met alle levende wezens. De bij maakte een boogje, vloog langs mijn hoofd en raakte eventjes mijn haar boven mijn linkeroor. Graag gedaan bijtje 💚

Het leven gaat door, de wereld draait door, ook deze 22ste maart, één jaar na de aanslagen in Zaventem en Brussel.

Ik heb vandaag al heel veel gedacht aan mijn lieve vriendin en haar kinderen, zij verloren één jaar geleden hun papa en geliefde echtgenoot.

Dan moet ik denken aan al de mensen die gemist worden en geen plechtige en grootse herdenking krijgen. Aan alle helden die mensenlevens redden en hulp bieden, daarvan was mijn vriendin haar man er ééntje.

Net één jaar geleden was hij aan het werk in Zaventem, waar alles gebeurde. De hele dag leefde iedereen rondom hem in spanning, ging het wel goed met hem?

Toen hij 's avonds gezond en wel thuis kwam was mijn vriendin blij dat ze iedereen kon verwittigen dat hij thuis was, ongedeerd, gelukkig !!

Die nacht liet hij echter het leven, was de spanning hem teveel geweest? Woog alles te zwaar om hem? Ik denk dat het niet te onderschatten is om zo een vreselijke dag in Zaventem mee te maken ... zijn hart heeft het niet kunnen trekken, net 40 jaar oud.

23 maart 2016 bleef ook mijn lieve vriendin achter met haar drie kinderen.

Vandaag geen grote herdenking voor haar man, maar ik ben er zeker van dat de herdenking in haar hart grootser is dan eender welke manifestatie.

Langs deze weg wens ik je heel veel sterkte mooie vrouw 💗

Beste eigenaar ... (vervolg)

We zijn ondertussen weer een week verder, de tijd vliegt in Castellane !

Eergisteren hebben we onze rekening nog eens gecheckt, al onze rekeningen, want je moest maar eens ergens anders gestort hebben dan op de rekening vanaf waar wij onze centjes aan jou gestort hebben, nu meer dan een jaar geleden.

Maar niks ... geen 90000 euro, spijtig. 

Je hebt ons vorig jaar in september gezegd dat we nooit een eurocent zouden terug zien van ons geld, maar we geloven dat je dit in een opwelling gezegd hebt. Nadien heb je ons eens gemaild dat je ons het geld wel zou terugstorten, na verrekening van alle onkosten die we jou nog moeten, welke onkosten? We betalen je netjes elke maand de huur van € 1650,00 en de rekening van het water is betaald.

Wat is er wat wij niet zien? JOU? 
Wat hebben wij fout gedaan? Wij wilden jouw huis kopen en de banken willen daarvoor geen lening geven omdat de prijs van het huis té hoog is én omdat er geen zakencijfers zijn om te bewijzen dat wij de lening aan hun kunnen terug betalen.
Wij geven jou daarvoor de schuld niet, dit zijn gewoon feiten.
Wij nemen het jou ook niet kwalijk dat jij het huis misschien aan iemand anders wilt verkopen, als het dat is wat voor ons bedoeld is, dan is dat zo, dan is deze plek niet waar wij moeten zijn? We wensen je daarmee zelfs succes. We zien wel, we nemen hier het leven zoals het komt, alleen .... hebben wij het recht om ons geld terug te vragen, dat is precies iets dat niet wil doordringen?

We herinneren ons nog heel goed dat je ons zei én mailde dat JIJ beslist hoe jij communiceert, hoe jij je zaken regelt, m.a.w. zijn wij afhankelijk van jou? Zo werkt het niet ...

Beste lezers,

de afgelopen dagen, na de eerste blog, kregen we heel veel lieve privéberichtjes van mensen die ons goede moed wensen en hopen dat onze zaak opgelost geraakt.
We lazen ook veel over 'de energie die we uitsturen' en 'wat wij kunnen leren, moeten leren', 'wat wil het ons vertellen'? Wel ... daar zijn we al meer dan een jaar mee bezig, om ons dat op geregelde tijdstippen af te vragen en néén ... we zijn er niet teveel mee bezig, maar zelfreflectie is voor ons iets heel belangrijk.

We denken ook niet negatief, want je krijgt waar jij je aandacht op richt ... Wij geloven op de dag van vandaag nog altijd dat het allemaal goed komt en er gaan soms weken voorbij zonder dat we bezig zijn met de hele zaak, maar nu ... nu MOETEN we wel, je kan zoiets maar niet laten bollen, laten liggen en zijn gang laten gaan.

Wat we soms ook mogen leren, is dat we actie mogen ondernemen en niet over ons heen hoeven laten lopen. Niet alles lost zich zomaar op.
Zolang we alles in liefde en niet in haat doen, dan komt dat wel goed, maar soms ... kom je mensen tegen in je leven waarvan je niet weet waarom je ze tegen komt.

Wat ons vooral duidelijk is, wij zijn door heel wat oranje knipperlichten gegaan en op het laatste zelfs door rode lichten. Zoals Marc eens zei: shoppen met honger, dat is niet goed, en daarmee bedoelt hij dat hij het in België kotsbeu was en hij daar weg wilde en misschien zagen we alleen zijn 'uitweg' en hebben we daardoor bepaalde andere dingen niet gezien. Anderen zagen dit dan weer wel ...

En zo ... leren we alsmaar bij ☺

De blog van afgelopen week en die van vandaag, dat is maar een heel klein stukje van ons verhaal, de grote lijn. Moesten we alles vertellen, dan zaten we aan een boek, een dik boek 😉

Hieronder nog een mooie tekst van Lichtflits, wij bouwen verder en ontvangen jullie met open armen bij ons, in 'onze chambres d'hôtes'.

Misschien denk je dat je iets verkeerd doet
of hebt gedaan, 
waardoor je in de situatie terecht bent gekomen
waar je nu in zit.
Maar dat heb je niet.

Het was de bedoeling dat je alles zou ervaren
wat je hebt ervaren.
In dit leven blijven er geen losse eindjes over,
dit keer niet.....

Je moest in een soort slaap zijn,
als mens ervaren is iets anders dan als ziel
iets ervaren.

Dus stop er maar mee jezelf af te vragen
wat je nou precies verkeerd doet of hebt gedaan.
Accepteer gewoon dat je er doorheen moest.

Misschien heb je nog een klein stukje te gaan,
maar je zult merken dat het je steeds makkelijker
zal lukken om het diepe contact met jezelf te vinden.

Eeuwen heeft die weg op slot gezeten,
werd je vastgezet, zodat je er maar moeilijk bij kon.
En nu je bijna klaar bent met het opruimen
gaan er deuren open, wordt het contact hersteld,
en je leegte gevuld.

Je hebt het geweldig gedaan,
en er is alleen maar een diep respect
en een grote liefde voor jou.
Je hebt je staande weten houden
in een lastige wereld.

Vanaf nu gaan de deuren open.
Je hebt niets verkeerd gedaan,
je hebt het haarfijn aangevoeld
en weet nu waar je aan mag bouwen.

Beste eigenaar van het huis waarin wij onze zaak hebben

Beste eigenaar,

Beste eigenaar van het huis waarin wij wonen en onze zaak hebben,

het is ondertussen 7 jaar geleden dat we onze eerste vakantie bij jou geboekt hebben en met veel plezier konden uitkijken naar de kennismaking met Castellane en de gorges du Verdon.
Nadien hebben we nog 2 keer onze vakantie doorgebracht bij jou, je leerde ons de streek kennen en jouw enthousiasme was aanstekelijk, we werden zelf verliefd op de omgeving.

Herinner jij je nog dat je ons, tijdens onze laatste vakantie in 2013, voorstelde om je tweede eigendom in Castellane te kopen? Je stond best even versteld toen wij je daarop een positief antwoord gaven, we herinneren ons nog dat je ons zei dat we je ‘in snelheid gepakt’ hadden, ons enthousiasme was groot.
Wat hebben we toen moeite moeten doen om elkaar ergens ‘onder vier ogen’ te kunnen spreken over het hoe en wat, de praktische kant van de zaak. Elke keer we afspraken om te overleggen was er wel iemand in de buurt die je kende, waardoor we niet openlijk konden praten. Bedankt dat je moeite bleef doen om al onze vragen te beantwoorden, want uiteindelijk lukte het ons om op een prachtige plek af te spreken waar je een aantal uren voor ons vrijmaakte zodat de meeste van onze vragen konden beantwoord worden.
Eer we terug naar huis vertrokken wilden we graag weten wat je vroeg voor het huis, zodat we er thuis konden over nadenken, zodat Marc en ik konden bekijken wat mogelijk was, want ons mooie huis verkopen in België was best wel een grote stap, een nog grotere stap was het achterlaten van onze kinderen.

Ondertussen zijn we maart 2017 en zijn wij nog steeds geen eigenaar van het huis in Castellane, we hebben wel onze eigen zaak en het gaat goed, ook met ons, we hebben nog steeds geen spijt van onze verhuis.
In het afgelopen anderhalve jaar is er veel gebeurd, wie van ons drie had dat zien aankomen?
Wat hebben wij vaak niet begrepen wat de beweegredenen waren van de banken om ‘neen’ te zeggen op de vraag naar een lening voor de aankoop van het huis, we vonden dat ze de onmogelijkste vragen stelden, want ‘komaan zeg!’, het was toch duidelijk dat wij er iets mooi van gingen maken en de spreadsheet die we konden voorleggen was niet mis.

Ondertussen begrijpen we wat er sinds 2013 gebeurd is en we we vinden dit niet fijn voor jou. Het economisch klimaat in Frankrijk veranderde, al die aanslagen deden er ook geen goed aan, de huizenmarkt in Castellane zakte de laatste drie jaar in elkaar.
Ongeveer een jaar geleden lieten een aantal banken ons verstaan dat de vraagprijs van jouw huis te hoog was,  wij begrepen best wel dat er in jouw vraagprijs een overnameprijs van de chambres d’hôtes zat, maar daarvan wilden de banken helemaal niet horen want we konden geen officieel zakencijfer voorleggen waardoor het voor hun logisch was dat ze voor dat stuk geen lening konden geven.

Marc en ik wilden graag weten wat jouw huis dan wel geschat zou worden door een onafhankelijk schatter en we lieten iemand komen van buiten Castellane, iemand van een groot immokantoor. We hebben jou zelfs nooit laten weten wat deze persoon geschat heeft omdat we dat zo laag vonden, deze professional schatte de waarde van jouw eigendom op de helft van jouw vraagprijs. Het immokantoor in Castellane zelf bevestigde dit nogmaals.
Wij begrijpen dat dit een schok voor jou moet geweest zijn, dat was het voor ons ook. We voelden ons in eerste instantie ‘bedrogen’ door jou, maar nadat we alles op een rijtje gezet hadden begrepen we ook wel dat jouw prijs er ééntje was die in 2013 wel geldig was, ook al omdat jij in jouw prijs een ‘overnamebedrag’ voorzien had.

We vinden het spijtig voor jou dat alles zo gelopen is, maar we willen alles graag terug draaien zodat jij verder kan, maar ook wij.

Over het WAAROM wij niet verder kunnen hebben wij zoveel vraagtekens, dat stukje begrijpen we niet. Je kan ons toch niet dwingen om jouw huis te kopen?

In augustus 2015, toen we in Castellane waren om nog het één en ander te bespreken i.v.m. onze verhuis en om een onderlinge overeenkomst op te stellen, kwam je bij ons met de vraag om alvast een voorschot te betalen, niet via de notaris, maar rechtstreeks aan jou. Je vertelde ons dat je een tekort had aan cashflow door een aantal problemen die je op je pad kreeg.
Bij mij wekte dit een enorme weerstand op, omdat ik iemand ben die niet graag buiten de lijntjes kleurt, ik vond het niet kunnen om zoiets te doen. Marc had echter zoveel vertrouwen in je en hij heeft zo een groot hart, hij kon me overtuigen om je verder te helpen, want je bent best een fijne kerel en wij hadden toch het geld. Het was hartverwarmend om te zien hoe blij je was dat we je verder wilden helpen en uiteindelijk voelde ik er me wel goed bij, we zouden toch in januari 2016 naar Castellane verhuizen, het kwam allemaal vlug dichterbij.

Tijdens de Kerstperiode van 2015 spraken we nog eens af bij je familie in Nederland, onze verhuis naderde nu met rasse schreden en we hoopten op de afhandeling van de aankoop van het huis. Het was een heel leuk weerzien en we spraken alvast af dat we jullie in maart in Nice zouden oppikken, als jullie terug kwamen uit jullie winterverblijf buiten Frankrijk, en dat jullie bij ons zouden blijven eten.
Op dat moment vertelde je ons opnieuw van een aantal problemen die je overkomen waren, te gek voor woorden, op een grond die je aangekocht had stond een schuur waar asbest bleek in te zitten en waardoor je  een grote som geld moest voorzien om dit te laten verwijderen. We vonden het erg dat alles je zo tegen zat en we wilden je graag verder helpen, in ruil deed je 5000 euro af van de prijs van het huis dat we van je zouden kopen, eerlijk vonden wij!

Eer we in januari 2016 vertrokken uit België hebben we je nog een aanzienlijk bedrag overgemaakt om je uit de nood te helpen en zoals afgesproken begonnen we ook met de betaling van huur, want het was jouw schuld niet dat onze zaken met de bank nog niet rond waren, het zou allemaal wel vlotter gaan eens we effectief in Frankrijk woonden, want zaken doen vanuit België en via e-mail, daar hebben de Fransen het niet voor.

De maanden die daarna kwamen waren woelig en we botsten geregeld. Niemand van ons snapte waarom we geen lening kregen en wij vonden dat we teveel huur betaalden omdat jij al een deel van de aankoopsom van het huis ontvangen had. We zaten opnieuw rond de tafel en we kwamen opnieuw tot een akkoord dat voor beide partijen goed voelde.

Ondertussen zijn we maart 2017 en waar staan we nu? We betalen nog altijd huur en we hebben nog steeds ons eigen huis niet.

In september 2016 spraken we af om je persoonlijk te laten weten dat we het huis lieten schatten en wat de uitkomst daarvan was. We begrijpen dat het een teleurstelling was om dat te horen en dat je dit absoluut niet leuk vond, we begrijpen je reactie volkomen, denk je dat wij dit omgekeerd leuk zouden vinden?
Tijdens deze bijeenkomst kwam het niet zover om over een serieus bod te praten, we wilden best wat opleggen, maar het liep een beetje uit de hand, op dat moment was verder praten geen optie.

Voor ons leek alles op dat moment een verloren zaak en wij zagen enkel nog de 90000 euro die je van ons als voorschot gehad hebt op de aankoop van het huis, 90000 euro waarmee we je uit de problemen wilden helpen, maar die ondertussen ons probleem werd.

We vonden het niet leuk om meer kordaat te worden, maar dit kon niet meer anders. We hebben jouw een aangetekend brief geschreven waarin we een bod deden en waarin we je vroegen om ons geld terug te storten voor 30 november 2016 indien je niet wilde ingaan op ons bod.
We begrijpen heel goed dat je op het bod niet wilde ingaan, we begrijpen echter niet waarom je ons het geld niet terug gestort hebt.

Nu zijn we weer bijna een half jaar verder en hebben wij een advocaat onder de arm genomen, niet om vervelend te doen, maar omdat er een onafhankelijke derde nodig is om alles op te lossen en wij ons vooral willen laten bijstaan door iemand die ons behoedt van nog meer stommiteiten (of ons groot hart).

Onze advocaat raadde ons aan om een nieuw bod te doen, 20% hoger dan de waarde die voor het huis geschat werd, en dat leek ons acceptabel, dus hebben we dat gedaan.
Onze advocaat kreeg echter geen antwoord in het Frans van je en ondertussen weet je waarschijnlijk wel dat alles in Frankrijk in het Frans moet en dat het anders niet bestaat, best grappig, maar ook vervelend. Wij komen echter uit België en we zijn zoiets gewend. Vraag in Vlaanderen niet naar een document in het Frans, dat bestaat daar niet. 

Je vertelde ons ooit dat je iemand bent die er last mee heeft om de controle los te laten, hebben we dat niet allemaal? We begrijpen je! Jij hebt op dit moment de volledige controle, wij willen graag naar jou luisteren om te weten wat goed voor je voelt, maar veel marge zit er niet op ons bod. Indien we het daar niet over eens worden is het toch niet meer dan normaal dat we ons geld terug willen zodat jij je mooie huis aan iemand anders kan verkopen en wij op zoek kunnen gaan naar een ander huis? Op die manier kunnen we allebei verder, zou dat niet mooi zijn?

Onlangs kreeg je van onze advocaat een aangetekende brief waarin je werd aangemaand om binnen de 14 dagen 90000 euro terug te storten op onze rekening.
Jij bent een slimme kerel en we verwachten daarom ook dat je dit zal doen, zodat we allemaal verder kunnen, we gaan er niet vanuit dat het jou ontbreekt aan middelen want daarvoor zit je al veel te lang in zaken. We wensen je bovendien geen problemen, de wereld is veel mooier als het iedereen voor de wind gaat, ook ons.

Beste eigenaar, kan jij ons ook begrijpen?

Het allerbeste en een oprechte warme groet.

De tijd gaat snel ...

Het is alweer een tijd geleden dat ik deze blog opgestart heb waarin ik jullie wilde laten delen in de leuke, en soms minder leuke, dingen die het houden van een chambres d'hôtes met zich meebrengt.

Bloggen heb ik sindsdien niet gedaan. Ik wilde alle persoonlijke perikelen niet op het internet gooien, dat heeft allemaal geen zin. Je kan beter niets vertellen op het moment van frustratie want dan bekijk je alles slechts vanuit één standpunt, het jouwe.

Ondertussen heb ik alles op een rijtje kunnen zetten, de frustratie van 'de andere partij' leren begrijpen, maar ik heb ook (NOG EENS) geleerd dat alles gebeurt met een reden.

Ik wil dat het duidelijk is dat we enorm genoten hebben in het afgelopen seizoen, dat we graag in Castellane wonen, dat we het ontzettend leuk vinden om een chambres d'hôtes te hebben, dat het heel fijn is om zoveel mooie mensen tegen te komen!

We kijken uit naar een heel leuk seizoen 2017, de boekingen lopen goed binnen en daarvoor zijn we dankbaar, we gaan ervoor zorgen dat onze gasten tegen het einde van het jaar kunnen terug kijken op een leuke vakantie (en wij op een leuk jaar).

Ik hoop dat ik dit jaar een beetje meer kan bloggen, positieve dingen, we blijven ervoor gaan!