Controle

In de vorige blog schreef ik over het 'loslaten' van elkaar. Wij waren na ontvangst van ons geld heel blij dat we nu eindelijk verder kunnen, dat we binnenkort helemaal niks meer met elkaar te maken hebben, de (via allerlei constructies) eigenaar van het huis waar we in wonen en wijzelf.

Wat ons betreft trekken we er een streep onder, hoe onzeker het op dit moment ook allemaal is voor ons, maar "beloofd is beloofd" en wij gingen ermee akkoord dat we het huis zouden verlaten indien we ons geld terug kregen, dus doen we dat.

Wat de tegenpartij betreft is het precies nog altijd niet duidelijk, of hij is gewoon in de war en niet bij met zijn boekhouding? Hij blijft ons mailen dat we hem huur verschuldigd zijn en we zien in zijn overzicht dat hij geen rekening houdt met de door ons betaalde (voordien ingehouden) huur. Ook blijft hij terugkomen op een akkoord van 2015, waarin er een huur afgesproken werd van €2100,00 per maand. Dat we in het voorjaar 2016 overeen kwamen dat dit maar €1650,00 zou zijn omdat hij een behoorlijk bedrag van ons leende, daar houdt hij nu geen rekening meer mee ... Dus ... nu hij onlangs ons geld terug stortte denkt hij alsnog het verschil betaald te krijgen? De logica is ver weg, wat ons betreft.

https://www.youtube.com/watch?v=6wB-EtBo6qk&feature=share
F*ck you - Ze legt het heel goed uit in deze video.

Op dit moment willen we graag afspreken met de toekomstige uitbaters hoe wij het kunnen regelen om de boekingen voor volgend jaar aan hun over te geven, ONZE boekingen. We komen echter niet te weten wie het zijn en we kunnen er ons iets bij voorstellen.
Toen wij nog naïef waren (en vooral kleppen op hadden) werd ons gevraagd om vooral geen contact op te nemen met de toenmalige uitbaters van de chambres d'hôtes, want volgens de eigenaar zou anders alles mis lopen, zouden die mensen onze plannen kunnen dwarsbomen.
En wat doe je dan? Als je in België je eigendom verkocht hebt en op dat moment slechts één weg vooruit ziet? En dat wist de heer waar we mee aan het handelen waren ook heel goed. Controle hebben en houden ... Achter het hoe en wat kom je later pas.

In ons geval gaat het niet om controle wat betreft het overgeven van de boekingen. We hebben ons heel goed geïnformeerd en wij zijn de enigen die al de boekingen kunnen overlaten aan de volgende uitbaters en anders ... zullen we ze moeten annuleren, want ons contract met booking wordt opgezegd tegen het einde van het jaar, het is dus hoog tijd.
Eigenlijk is deze laatste optie de makkelijkste voor ons, maar hoeveel mensen benadelen we daarmee? De mensen die hier een verse start willen nemen én bovendien tientallen mensen die hun vakantie voor volgend jaar al gepland en vastgelegd hebben.

Voor ons is het op dit moment absoluut geen leuke tijd, wij weten helemaal nog niet waar we terecht zullen komen als we het huis hier verlaten. Natuurlijk hebben we iets nieuw gepland, maar makkelijk gaat het niet in Frankrijk, de banken vragen naar DRIE jaar omzet en ze houden eraan. Uitdaging is om een bank te vinden die het wél ziet zitten met cijfers van 2 jaar. Controle? Die heb je op geen enkele manier in dit geval, 'loslaten' is alles wat we kunnen ... en erop vertrouwen dat het goed komt. Het zou makkelijk zijn als we het hier helemaal konden afronden, misschien worden we dan beloond met een nieuw begin 😉

Optie zou zijn dat we nog een jaar langer hier blijven, het kan volgens het huurcontract dat er niet is maar wettelijk toch is en waarmee we alle kanten uit kunnen, maar zijn wij degenen die de opvolgers hun droom moeten afpakken (of redden)? Zijn wij degenen die ons niet aan onze belofte moeten houden? Het is niet omdat tegenpartij dat zo doet, dat wij dat ook moeten doen ... Eerlijk en oprecht duurt het langst zeker? Daar gaan wij toch vanuit.

Op dit moment ligt alles klaar voor onze nieuwe start, slechts op één ding wachten we nog. Het kan dus heel vlug in orde zijn of ... ook niet.
In diezelfde situatie zaten we 2 jaar geleden ook, alleen zijn er heel wat verschillen: nu weten we dat we een nieuw en modern huis kopen, perfect in orde, 7 jaar oud (en voor minder geld dan wat er voor het huis gevraagd werd waar we nu in zitten). Nu weten we ook wat het is om een chambres d'hôtes te runnen, dat het werken is, maar dat het meer dan de moeite loont (en dan bedoelen we niet op financieel vlak 😉). Nu weten we ook dat het best meevalt om met Fransen te handelen en om te gaan, heel goed zelfs, het is fijn om hier te wonen.
En neen, we komen niet terug naar België, als wij mogen kiezen zeker niet, het is heerlijk om in Frankrijk te wonen. We begrijpen de banken hun standpunt best wel, waarom ze drie jaar omzet vragen, etc. Regeltjes ... angst, na de bankencrisis ... Wij horen van veel mensen dat het niet alleen in Frankrijk zo is.
Thumbs up!!

En aan onze opvolgers? Contacteer ons eventjes, we hebben het beste met jullie voor en de mensen die ons kennen kunnen dit waarschijnlijk alleen maar bevestigen. Wij willen ook verder.

Eindelijk !

Eindelijk ! Het is zover !

De laatste schijf van ons geld werd vandaag gestort.
We voelen hier opluchting en dankbaarheid, dankbaarheid dat dit stuk eindelijk van de baan is. Moeten we de eigenaar van het huis daarvoor dankbaar zijn? Voor een stuk wel, omdat hij eindelijk wil inzien dat dit de enige manier was om schot in de zaak te krijgen, om 'zijn zaken' af te handelen, maar aan de andere kant ... het is ONS GELD, is het niet normaal dat we dat terug krijgen?

Ik vind het zo spijtig dat we zover moesten gaan, zo hard op onze strepen moesten staan. Het kostte zoveel energie; aan één kant steek je heel veel energie in de chambres d'hôtes en de gasten, om het hen naar de zin te maken, en aan de andere kant ben je constant bezig met het terugkrijgen van je eigen geld. Van de ene kant krijg je energie en aan de andere kant sijpelt die energie weer weg.

We zijn er niet trots op dat we de procedure moesten opstarten voor beslaglegging op de persoonlijke eigendom van tegenpartij, maar wij moesten en zouden ons geld terug krijgen! Hoe vaak kregen wij de opmerkingen: "Heeft hij het wel, dat geld?" of "Wat als hij failliet gaat, zijn jullie dan je geld kwijt?". Opmerkingen die ons heel erg gerust stelden, NOT ! Maar dat zal 'des mensens' zijn zeker? Wij hebben altijd zoiets van 'de problemen aanpakken als ze zich stellen' en niet allerlei extra problemen creëren in je hoofd, het was al erg genoeg zo.

De advocaat ... die kostte geld, maar eigenlijk viel het nog mee, want voor een ontzettend goeie advocaat die je veel goeie raad geeft, die rustig is en begripvol, waar je je goed bij voelt ... die mag betaald worden. Alleen zijn er iets teveel kosten geweest, kosten die niet gehoefd hadden en ... als we morgen laten weten dat we ons geld terug hebben, dan is het afwachten welke rekening we nog gaan krijgen. Wij hebben geen ervaring met het onder de arm nemen van een advocaat en we weten niet of de mails en telefoontjes met raad van de afgelopen weken ook aangerekend worden. Tot nu toe zijn we ongeveer € 1000,00 kwijt aan haar (waarvan € 600,00 voor de protocol), maar voor wat hoort wat (zoals gezegd), ze heeft ons enorm bijgestaan.

De laatste jaren waren voor mij op een aparte manier zwaar omdat ik, door mijn opleiding, heel goed kan zien van waar bepaald gedrag komt en daardoor altijd wel 'begrip kan opbrengen voor' en 'compassie hebben met', en dat de tegenpartij ook maar een mens is die problemen heeft met bepaalde dingen, door wat die in zijn of haar kindertijd (of nog later) meegemaakt heeft en doordat die persoon ook elke dag lessen uit het leven moet/kan trekken.
MAAR een mens heeft altijd 2 of meer keuzemogelijkheden en moet zich zelf ook willen verbeteren en laat dat nu net zijn wat ik (en ook mijn wederhelft) elke dag probeer. Bij alles wat we meemaakten dacht ik telkens "Wat moet ik hiervan leren?", tot ik dit alles op een keer 'de grootste bullshit' vond en kwaad werd (zie vorige blogs), mijn voet vooruit gezet heb en mijn tanden heb laten zien en toen ... werd het strijdplan uitgestippeld, geen compassie meer en zien wat ervan zou komen. Het mag gezegd worden dat dit een opluchting was voor mijn wederhelft, want als het van hem afhing, dan had hij zijn voet een jaar geleden al serieus vooruit gezet (misschien was het dan eerder opgelost geweest?).

Natuurlijk heeft het hier soms 'gekletterd', maar eigenlijk maar héél soms. Af en toe wordt de frustratie een mens teveel en als je 7 op 7 en 24 op 24 samen werkt, op wie reageer je het dan anders af? Ik ben er zeker van dat onze relatie er nog beter op geworden is, want we kunnen steeds bij elkaar terecht en ... we begrijpen elkaar, we praten het uit als we elkaar eens niet begrijpen.

Hierboven een foto van een stukje van het bord waar ik mee werk, waarop ik dingen probeer neer te zetten. Een paar weken geleden kon ik de slaap niet vatten en toen heb ik letterlijk 'gevraagd' dat alles voor iedereen op zijn best kon opgelost worden, dat de ketting waarmee we aan elkaar vast hingen zou breken en dat er op een goeie manier, voor alle partijen, uit elkaar kon gegaan worden. Ik teken dan, en schrijf ... Alles ga ik niet fotograferen 😇, hopelijk komt er nu nog een mooi vervolg aan het verhaal. Duimen jullie mee?

Toch nog een kleine voetnoot: vergeven? Misschien wel. Vergeten? Nooit, dit was een harde les voor ons, we zullen niet zomaar nog iemand helpen die problemen heeft ... en een koffietje drinken samen? Nooit meer, echt niet. Liefst komen we hem/hen nooit meer tegen, ook niet in een volgend leven ... 😉

Gek

De afgelopen maanden koos ik er bewust voor om niet meer te bloggen, noch teveel op Facebook te vermelden over onze zaak. Nochtans mag iedereen weten hoe het zit en hoe het vordert, maar stilte kan ook nuttig zijn.

Als ik de blog van eind augustus terug lees, dan schrik ik zelf een beetje, wat was ik enorm kwaad, maar dat mag er ook zijn, het moest eruit en we hebben het hier nog altijd gehad met 'mijnheer de eigenaar'. Ik vind hem trouwens nog altijd een zielig individu, iemand om compassie mee te hebben (maar dat is mijn mening, niet meer dan dat).

Sinds september betalen wij nog slechts €50,00 huur, de tegenpartij in zijn portemonnee zitten is de enige manier om schot in de zaak te krijgen en trouwens: "Moet hij ons niet nog een pak meer?", wij zijn geen geldautomaat!

Wij focussen ons al heel lang op het 'loslaten' van elkaar, bij ons lukt dat heel goed, bij tegenpartij blijkbaar minder. Wij willen niet liever dan 'verder gaan' en dat op een manier die goed voelt voor beide partijen. Voor ons is dit ten eerste door het geld dat we aan deze heer uitleenden terug te krijgen (het is vanzelfsprekend dat hij de achterstallige huur van 3 keer €1600,00 mag afhouden) en door eindelijk de kosten af te rekenen waar we al geruime tijd achter vragen. Moeilijker is het niet, of is dit voor derden wel ingewikkeld? Misschien zien wij het niet?

Nogmaals, het blijft voor beide partijen spijtig dat hetgeen er overeengekomen werd vóór 2016 niet kon doorgaan, we zagen het toen allemaal helemaal zitten, maar alles komt zoals het komt en voor ons is het wel héél duidelijk dat alles loopt zoals het loopt mét een reden. Wij kunnen hiervoor alleen maar dankbaar zijn, we hebben de laatste twee jaar veel geleerd, ook daarvoor zijn we dankbaar, maar ... nu mag het eindelijk afgerond worden 😉

Wat de communicatie met tegenpartij betreft: het blijft vermoeiend, terwijl het allemaal veel makkelijker kan (volgens ons).

• Na de gesprekken in april lieten wij onze advocaat een protocol opstellen die door beide partijen zou ondertekend worden, dit werd zo overeengekomen in diezelfde gesprekken. Door het ondertekenen van deze protocol zouden we beiden zeker zijn van de afhandeling van de zaak en vooral weten waar we aan toe waren (vooral wij wilden dit graag, want na allerlei beloften waarop terug gekomen werd in de afgelopen jaren vertrouwen wij deze man niet meer). In de zomer echter kregen wij een mail waarin stond: "jullie dachten een overeenkomst te hebben, maar dit was een voorstel waarover wij moesten nadenken". Dit bevestigde voor ons nogmaals dat deze man gewoon niet te vertrouwen is en alles telkens naar zijn hand wil zetten, zoals het hem het voordeligst uitkomt.
  Wij betaalden €600,00 aan onze advocaat voor het opstellen van deze protocol, omdat we deze keer zeker wilden zijn van wat hij ons beloofde, maar opnieuw kostte 'hem vertrouwen' ons geld.
• Begin oktober belde plots 'de vriendin', heel liefjes, om te vragen of het huis kon bezichtigd worden. Ze was 'supervriendelijk' tegen mijn wederhelft, maar dit werkt niet meer bij hem, verre van ... Hij vertelde haar dat we onze advocaat daarover wilden consulteren. Nog voordat we dit gedaan hadden kwam er alweer een mail waarin we eraan herinnerd werden dat we 'hem' ernstige schade toebrachten indien we dit zouden weigeren en waarin er nogmaals vermeld stond dat 'hij' tot dan AL ZIJN AFSPRAKEN NAGEKOMEN WAS. Als je dat vaak genoeg schrijft en tegen jezelf zegt ... dan geloof je dat zelf!
  Nadat we, op aanraden van onze advocaat, weigerden om bezichtigingen toe te laten kregen we de volgende dag een mail die begon met: "Beste Marc en Brigitte, wat doen jullie jezelf toch allemaal aan." met daarna weer een overzicht van wat wij nog allemaal aan hem moeten betalen met een referentie naar de overeenkomst waarover we in april spraken, waarna hij schrijft: "U houdt zich dus niet aan de door uw advocaat en ons overeengekomen afspraak." en "Wij houden ons aan de afspraken, u niet." Hmmm ... in de zomer kregen we nochtans een mail waarin stond dat we dachten dat we een overeenkomst hadden, maar dat dit niet zo was? Plots heeft hij een overeenkomst met onze advocaat? Gek ... onze advocaat wist ons te vertellen dat ze nog nooit van deze man gehoord heeft, laat staan van zijn (fictieve) advocaat.
  Het is maar zoals het hem uitkomt, wanneer het hem uitkomt.
• Half oktober kregen we opnieuw een mail waarin er 'vermeld' (vermelden noemen wij het tegenwoordig, want het gaat om éénzijdige communicatie) werd dat wij nog niet antwoordden op de vragen naar bezichtiging, opleveringsdatum (???) van het huis en andere vragen. Nochtans lieten wij begin oktober weten dat er enkel verder kon afgesproken worden vanaf het moment waarop AL ONS GELD terug op onze rekening stond, maar blijkbaar is deze heer voor dat éne zinnetje stokdoof (of stekeblind, vermits het gemaild werd).
  Mijn wederhelft heeft opnieuw een ellenlange mail gedaan met opnieuw de opsomming van wat er allemaal geregeld zal worden wanneer wij AL ONS GELD terug op onze rekening staan hebben, o.a. ons vertrek uit het huis, de sleuteloverdracht, controle van de meubels en goederen die aanwezig waren in het huis toen wij erin trokken, opzeg van ons contract met booking zodat de nieuwe uitbater een contract kan afsluiten, het vrijgeven van de naam van onze chambres d'hôtes op Facebook, Twitter, Tripadvisor, Zoover, ... En het voorstel voor een overeenkomst voor de overname van de website, e-mailadressen, telefoon, overname van het logo met logomap en promotiemateriaal, etc.
  
  In diezelfde mail lieten we hem weten dat we een procedure opgestart hebben bij het gerecht, een procedure voor beslaglegging op zijn deel van het huis waarin hij woont in Frankrijk (daarvan krijgt hij pas een aangetekende brief vanaf het moment dat er door het gerecht een datum geprikt wordt voor de behandeling van deze zaak). Leuk detail; de dag voordat hij met zijn vriendin vertrok naar hun winterverblijf meer zuidelijk op de wereldbol, kregen wij een mail van hem met de vraag geen aangetekende brieven meer te versturen naar het adres in Frankrijk, daar zij die niet zouden kunnen aannemen. We moesten hem dus wel laten weten dat het mogelijk is dat er aangetekende brieven zullen komen van iemand anders dan van ons. Hij kan moeilijk ons de schuld gaan geven indien hij die niet aannemen kon, of wel?

• Eind oktober, ongeveer 11 dagen na onze laatste mail, kregen we opnieuw een mail die begon met: "We blijven volgens mij een beetje langs elkaar praten." en opnieuw de vraag om een 'inspectiedatum' door te geven, pas als we dit doen dan wordt het 'restant' van de lening terug betaald. Langs elkaar praten? Hoe vaak moeten wij nog mailen dat er NIKS zal gebeuren eer AL ONS GELD terug op onze rekening staat?
  Positief is wel dat er op het voorstel voor de overname van de website, gadgets, etc ingegaan wordt. Er zou ons nog een overzicht gemaakt worden van 'openstaande kosten' zodat wij dat konden "accorderen".
• Op 30 oktober 's morgens kregen we een overzicht van wat WIJ nog 'moeten' betalen aan tegenpartij: nog 2 rekeningen van de telefoon van eind 2015 (waar wij al twee jaar achter vragen) én een 'huurtekort' van 24 (maanden) x €450,00 omdat er 'ooit in 2015' overeengekomen werd dat de huur €2100,00 per maand zou bedragen. Dat we daarmee begin vorig jaar niet meer akkoord waren en er afgesproken werd dat de huur €1650,00 per maand zou bedragen en dat we dat sindsdien ook betalen ... dat doet er niet meer toe.
• Op 30 oktober in de namiddag kregen we opnieuw een mail (waarschijnlijk omdat we nog niet antwoordden op die van de ochtend?) waarin er opnieuw gedreigd werd. Voor de maanden september en oktober werd er maar €50,00 huur betaald en we moesten 'per ommegaande' €2050,00 per maand overmaken. We kregen hiervoor 7 dagen of er zou een incassobureau ingeschakeld worden.
  Verder werd er ons nogmaals gewezen op het feit dat HIJ "de strekking van de overeenkomst"  wel geaccepteerd heeft en er ook naar gehandeld heeft (welke overeenkomst??? We kregen toch een mail dat we 'dachten' een overeenkomst te hebben?).
  Ik citeer ook nog graag: "Overigens je merkte op dat wij de overeenkomst niet hadden geaccepteerd omdat we (nog) niet hadden getekend. We hebben jullie al enkele malen duidelijke gemaakt dat we nog vragen hadden die we aan jullie hebben voorgelegd en waar jullie het blijkbaar niet mee eens waren en daar dus de kont tegen de krib hebben gegooid."
  Yep ... als het niet in 'zijn kraam' past en wij zijn niet akkoord ... dan ... 😀 en verder: "Het is misschien beter om als 2 partijen die allebei hebben verloren in deze, waardig de zaken af te handelen en elkaars belang te dienen."
  
  Het enige wat wij dus aan hem vragen is onze volledige €90000,00 die hij van ons geleend heeft terug te krijgen en een vergoeding voor de website, gadgets, ... etc. Met beide is hij akkoord, alleen komen er wat afhoudingen aan te pas waar wij nooit akkoord mee gegaan zijn (rekeningen die wij aan hem moeten betalen, geen probleem, we moeten ze alleen wel krijgen). Waardig afhandelen?

Af en toe kunnen wij niet goed meer volgen, enkele voorbeelden:

• We kregen op een dag in de afgelopen maand om 15.50 u een mail waarin ons gemeld werd dat het huis (waarin wij wonen) verkocht is en dat de nieuwe eigenaren er op 15 januari 2018 in trekken en dus de sleutels nodig hebben. Om 16.07 u van diezelfde dag wordt er op Facebook gepost dat hetzelfde huis te koop aangeboden wordt voor €395000,00. Volgen wie volgen kan? Wij vragen ons dan af of dit hoort bij 'de spelletjes' die deze man speelt (als hij dat al doet, zo komt het bij ons gewoon vaak over) of weet hij niet meer wat hij doet of met wat hij bezig is?
• Op 30 oktober 's morgens krijgen we een 'schappelijke en beleefde' mail en in de namiddag krijgen we dan weer een dreigmail.
• Op 2 november vraagt hij 'out of the blue' weer naar de boekingen (of hoe hij het noemt 'de planningslijst van 2018 met eventuele mutaties') terwijl er al -tig keer gezegd werd dat dit besproken wordt na ontvangst van AL ONS GELD. Ook vraagt hij wanneer we gaan verhuizen, of we al een datum gepland hebben (???).
  Wij formuleren een antwoord waarin wij stellen dat de vraag niet is WANNEER wij verhuizen, maar OF wij verhuizen en OPNIEUW (DIT is dus vermoeiend) schrijven wij dat dit afhangt van wanneer AL ONS GELD terug op onze rekening staat, ttz op dit moment €25200,00, dus €30000,00 min 3 keer €1600,00 huur van september, oktober en november.
  Daarop komt een mail waarin staat dat de huur €1650,00 per maand is en niet €1600,00 per maand (ah, ok ... gelukkig is dat eindelijk duidelijk, dus NIET €2100,00).
  Daarop moeten wij dan weer antwoorden dat wij wel degelijk €50,00 betaald hebben in de afgelopen maanden (zucht ...).
  Daarop komt dan weer een mail waarin er 'vermeld' wordt dat er 24 maanden €2100,00 betaald moet worden én dat we in mei 2016 geen huur betaalden.
  Daarop moeten wij dan weer antwoorden met een overzicht van de data waarop we huur betaalden, dus OOK in mei 2016!!! (DIT is dus vermoeiend, ik kan het niet vaak genoeg herhalen!).
  Mijn wederhelft heeft hierop nog eens heel duidelijk geantwoord met: "We gaan niet over en weer blijven mailen ... Neem de regeling zoals in onze vorige mail uitgelegd en alles wordt nog voor het eind van het jaar geregeld. Ofwel niet, dan niet." Zou dit duidelijk genoeg zijn?
  In ieder geval, als er nu nog mails komen, dan antwoorden we niet meer.
• KLEIN DETAIL: de mails komen (zogezegd) steeds van zijn dochter, maar het ligt er vingerdik op dat hij het is die mailt (met zekerheid kunnen WIJ dat natuurlijk niet zeggen). Het lettertype waarin hij mailt (nogal een speciale kleur en oubollig) is steeds hetzelfde, ook als hij van andere e-mailadressen (van hem) mailt. Het taalgebruik is niet dat van een jonge vrouw, na zoveel jaren denken we zijn stijl wel te herkennen en als je de info achter de mail controleert, dan klopt dit ook niet (of zijn dochter zou de laatste maanden vaak in Frankrijk geweest zijn en nu wat lager op onze wereldbol vertoeven).

Hij komt ons een beetje GEK over ... maar dat is natuurlijk wat wij ervan denken, we gaan er niet van uit dat wij gelijk hebben.