Laten we gewoon scheiden op een nette manier, laten we nog een keer samen zitten ...
Beste eigenaar van het huis waarin wij wonen, ik heb je gecontacteerd en je hebt ermee ingestemd om elkaar nog eens te spreken, om samen naar een oplossing te zoeken.
Het gesprek verliep rustig, fijn!
Jij begreep nog altijd niet waarom wij je huis niet willen kopen, ik hoop dat ik in ons gesprek eindelijk kon duidelijk maken dat dit is omdat we niet het dubbel willen betalen van de waarde die geschat werd, zou jij zoiets doen? Bovendien krijgen we gewoon geen lening voor het bedrag dat je vraagt en bij jou willen we niet lenen. Wat dat betreft zie je nog altijd het probleem niet, jij vraagt je af waarom we niet aan jou zouden aflossen. Omdat dit voor ons helemaal geen optie is, het spijt ons, respecteer onze keuze daarin, meer uitleg hoeft er niet bij.
In onze eerste gesprek kwamen we tot een opbouw, een begin, maar er was nog een tweede gesprek nodig op 14 april, Goede Vrijdag, en we kwamen tot een akkoord.
Eerlijk is eerlijk, we waren allebei heel erg blij met het akkoord. Je hebt me de hand geschud en me recht in mijn ogen gekeken en gezegd:"Zo gaan we dat doen, WIJ gaan dit samen zo oplossen, dat beloof ik je".
Nadien hebben we nog wat over koetjes en kalfjes gepraat. Jij begon over hoe leuk je het gevonden had om samen met de motor te gaan rijden toen we bij jou op vakantie waren. Je vertelde nog wat persoonlijke dingen waarvan ik versteld stond, maar die er hier niet toe doen.
