Me Too

Me too.

If all the women who have been sexually harassed or assaulted wrote "Me too." as a status, we might give people a sense of the magnitude of the problem.

De eerste keer is te lang geleden en dat heb ik kunnen plaatsen, die persoon heb ik vergeven.
Aan de tweede keer wil ik geen aandacht meer besteden, ik ben erover en karma zal zijn werk wel doen (of misschien al gedaan hebben).

Mijn maag trekt samen bij het idee dat ik dit op mijn status zal zetten, ik begin te zweten en voel opnieuw verdriet. Even denk ik: "Neen, ik doe het niet", maar zoals hierboven in het Engels staat; als iedereen die hiermee te maken had dit op zijn status zet, dan pas krijgen we een idee van hoe groot het probleem is.

Bovenstaande plaatste ik als status op mijn Facebook vandaag. Ik was er nerveus over, maar aan de andere kant dacht ik: "Moeten we dan altijd zwijgen en het zo maar laten?".

Niet veel later sprak mijn dochter me aan op Messenger en zei me dat ze wilde luisteren als ik nood had aan praten. De nood om gehoord te worden was er niet, maar ik was haar wel uitleg verschuldigd ... vond ik. Het eerste verhaal kende ze al, allebei mijn kinderen, het tweede nog niet.

Het is nu één uur 's nachts en ik ben klaarwakker. Ik lag te denken in bed aan wat 'anderen' zullen denken bij het lezen van mijn status. Logisch dat sommigen zich vragen stellen: hoe erg zou het geweest zijn? Wat heeft ze juist meegemaakt? Misschien was het allemaal niet zo erg en is dit een manier van aandacht vragen of op willen vallen? 

'Harassment', wat is dat eigenlijk? Google het woord en je komt enorm veel afbeeldingen tegen van mannen die hun hand op de schouder van een vrouw leggen (en gelukkig ook afbeeldingen van vrouwen die dit bij een man doen, omgekeerd mag je het ook niet onderschatten!). Elke vorm van ongewenst contact is 'harassment' en ik ben er bijna zeker van dat er op die manier heel veel vrouwen zijn die, net zoals Hilde Van Mieghem, vingers te kort hebben aan twee handen om op te sommen hoe vaak ze dit meemaken, ik in ieder geval.

De eerste keer was ik 15 en op verkenning. Ik kwam een leuke jongen tegen van 18 en ik vond hem wel 'stoer'. Samen met vriendinnen en vrienden hingen we wat rond en plots vroeg hij me of ik even mee ging om even alleen te zijn ... Spannend ! NOT !!

Ik heb hard genoeg tegengesparteld en hij deed nadien vervelend. Ik voelde dat hij me maar een 'trutje' vond en ik ... voelde me een trutje, ik schaamde me omdat ik nog niet genoeg ervaring had om hem te geven wat hij wou. Ik wist niet beter, was het dat? Ik heb hem nooit meer terug gezien, maar zijn naam en van waar hij was herinner ik me nog altijd.

Ik heb hem ondertussen vergeven (ergens begin dit jaar), hij was pas 18. Misschien leerde hij ondertussen dat het zo niet moet? Ik heb hem op Facebook gezocht ... maar misschien zijn er meer met die naam? Hij ziet er wel 'normaal' uit op zijn foto. Ik wenste hem dat hij een fijne echtgenoot of vriend is en heb hem gevraagd of hij vrouwen met respect wil behandelen.

Het ergste was eigenlijk dat je op die leeftijd niet weet bij wie je terecht kan met zoiets, zeker niet in die tijd.

De tweede keer is nog niet zo lang geleden, ik weet zelf niet meer wanneer, ergens rond 2010?

Feestje!

Trendy feestje!

Leuke kleding, hoge hakken.

Rijk volk, veel geld.

Hapjes, drankjes.

M. wordt ziek.

Ik amuseer me.

Aandacht, leuke aandacht.

Ik stel toch voor om naar huis te gaan.

M. ziet dat ik me amuseer en zegt dat hij straks wel beter zal zijn.

Ok.

Drankjes, hapjes, drankjes, drankjes, ...

Raar gevoel in mijn hoofd.

Laatste drankje klopte niet ...

Ik word weggeleid.

Alleen ...

Waas ...

"Dit heb je nog nooit meegemaakt hé meisje?"

"Lekker hé?"

"Dit ga je niet vlug vergeten!"

Stilte.

Mottig, ziek, ...

SCHAAMTE !!!!!!

Jaren ben ik beschaamd geweest en heb ik het gevoel gehad dat ik het gezocht had, net zoals die eerste keer. Mijn man vond het vreselijk dat dit mij overkomen was. Ik heb dit vrij vlug een plaats gegeven en afgehandeld als zijnde 'eigen schuld, dikke bult' en laat het los ... Tot je aan de slag gaat met jezelf, met andere vrouwen samen komt en dit plots opnieuw de kop opsteekt en je beseft dat het niet NIKS was en dat het je eigen schuld NIET IS !!

Als vrouw heb je het recht je grenzen aan te geven en heb je recht op RESPECT ! We zijn geen 'gebruiksvoorwerpen' of 'speeltjes', ook niet als we sexy gekleed gaan en genieten van de aandacht.

En natuurlijk weet ik ... waar ligt de grens? Voor mannen is het vaak niet makkelijk. Sexy geklede vrouw, beetje flirten, je aandacht wel leuk vinden, ... JA! De aandacht van een gentleman is leuk, positieve aandacht van iemand waarbij je jezelf veilig kan voelen. 

Een vrouw die tegenspartelt ... is dat normaal gedrag? Wil dat zeggen: "Doe maar verder met wat je bezig bent"? Ik denk het niet. Is het gebruikelijk om verdovende middelen in iemands drankje te doen? Ik denk het niet.

Mijn relatie met M. is er alleen maar sterker door geworden. We zijn open tegen elkaar, we bespreken alles en seksualiteit is fijn, nog altijd, en het wordt alleen maar beter. Dus neen ... er iets aan over gehouden heb ik niet.

Of toch ... Wee degene die nog over mijn grens probeert te gaan ... Op eender welke manier. Ik merk heel erg dat ik het niet meer pik als er niet naar mij 'geluisterd' wordt en dat mag de mijnheer waarmee we hier in Frankrijk mee in de clinch liggen tegenwoordig ondervinden. Hem wil ik bedanken, omdat hij mij geleerd heeft dat er nog andere manieren zijn om iemands grenzen niet te respecteren. Ik bedank hem dat hij me geleerd heeft ook die grenzen aan te geven, op mijn strepen te staan. En last but nog least: onze relatie werd er de laatste twee jaar nog sterker door. Bedankt !

Op dit moment krijgt dit veel aandacht in de media, maar er zijn nog zoveel erge dingen die ook mannen meemaken. Als ik getuigenissen zie van mensen die nu in een oorlog zitten, mannen die gefolterd worden, vrouwen die wreed verkracht worden, koppels die hun kinderen zien afgeslacht worden. Wat is er mis met ons? Het zijn allemaal mensen die elkaar dit aandoen.

Het is hoog tijd dat er dingen veranderen, dus laat ons allemaal bij onszelf beginnen, wat verdraagzamer zijn, op een positieve manier aan de slag gaan met wat we willen verwerken, elke dag (op de juiste manier) lief zijn voor elkaar. Laten we allemaal die zaadjes planten zodat er heel veel mooie bloemen mogen groeien.