De vogels fluiten hun lentelied en ook de kleine beestjes komen overal tussenuit gekropen.
Deze ochtend hield ik mij bezig met een soort kevertje dat verzeild geraakte op onze slaapkamer, hij werd netjes terug buiten gezet, en met een solitair bijtje dat helemaal versuft in een hoekje zat. Ik kreeg ze moeilijk te pakken en ik ben er wel een kwartier mee bezig geweest.
Suikerwater gemaakt, zoals ze dat op Facebook vertellen, maar daar was dit bijtje niet in geïnteresseerd. Ze zette zich liever in de 'Aarde' en begon daaruit iets op te nemen, sterkte aan en stilaan maakte ze haar vleugeltjes proper, probeerde ze die uit te slaan en plots ... vloog ze een beetje omhoog en kwam ze terecht op het bloemetje van de bosanemoon waarlangs ik haar gezet had.
Onmiddellijk begon ze van de nectar te eten en enkele seconden later vloog ze weg, maar niet ... zonder mij even dag te komen zeggen.
Noem het kinderachtig of onnozel, ik geloof in communicatie met alle levende wezens. De bij maakte een boogje, vloog langs mijn hoofd en raakte eventjes mijn haar boven mijn linkeroor. Graag gedaan bijtje 💚
Het leven gaat door, de wereld draait door, ook deze 22ste maart, één jaar na de aanslagen in Zaventem en Brussel.
Ik heb vandaag al heel veel gedacht aan mijn lieve vriendin en haar kinderen, zij verloren één jaar geleden hun papa en geliefde echtgenoot.
Dan moet ik denken aan al de mensen die gemist worden en geen plechtige en grootse herdenking krijgen. Aan alle helden die mensenlevens redden en hulp bieden, daarvan was mijn vriendin haar man er ééntje.
Net één jaar geleden was hij aan het werk in Zaventem, waar alles gebeurde. De hele dag leefde iedereen rondom hem in spanning, ging het wel goed met hem?
Toen hij 's avonds gezond en wel thuis kwam was mijn vriendin blij dat ze iedereen kon verwittigen dat hij thuis was, ongedeerd, gelukkig !!
Die nacht liet hij echter het leven, was de spanning hem teveel geweest? Woog alles te zwaar om hem? Ik denk dat het niet te onderschatten is om zo een vreselijke dag in Zaventem mee te maken ... zijn hart heeft het niet kunnen trekken, net 40 jaar oud.
23 maart 2016 bleef ook mijn lieve vriendin achter met haar drie kinderen.
Vandaag geen grote herdenking voor haar man, maar ik ben er zeker van dat de herdenking in haar hart grootser is dan eender welke manifestatie.
Langs deze weg wens ik je heel veel sterkte mooie vrouw 💗
Geen opmerkingen:
Een reactie posten