dinsdag 7 augustus 2018

Liefde

In de afgelopen jaren zijn al heel wat mensen hun hart komen luchten bij mij en heel vaak gaat het over hun relatie die niet top is. Meestal over het gevoel dat de persoon zelf heeft in zijn of haar relatie, ontevredenheid, sleur, zich niet goed voelen, er is iets dat mankeert, ...


De laatste tijd komt dit weer op mijn pad. Opnieuw valt het mij op dat een bepaalde ontevredenheid vaker voorkomt bij mensen die alles hebben: een huis, een goeie job, voldoende geld, met de kinderen gaat alles goed, ... Soms gaat een relatie niet goed omdat er zorgen zijn, vaak over de kinderen, en die zorgen nemen veel van de tijd als koppel in beslag.

Zorgen ... ze komen op ons pad in allerlei vormen.
Het avontuur van mijn man en mij in Frankrijk begon veelbelovend, we hebben beiden de kwaliteiten om iets te maken van wat we aanpakken, onze chambres d'hôtes draaide ongelooflijk goed (40% meer omzet dan voordien en minstens voor 95% tevreden gasten). Het mocht echter niet zijn.
Het was de bedoeling om het huis, met de chambres d'hôtes, te kopen, maar de eigenaar vraagt echt veel te veel voor zijn huis (prijs-kwaliteit). De meesten die me volgen kennen het verhaal wel.

Na 2 leuke jaren beslisten mijn man en ik begin dit jaar om een sabbatjaar in te voeren en te bekijken wat er op ons pad komt. De aankoop van een ander huis (in de Var, dus zuidelijker, een nieuw huis van 7 jaar mét zwembad en op een grote lap grond én goedkoper dan het oude en versleten huis in Castellane) kon niet doorgaan omdat men in Frankrijk géén (no way!!!) lening meer wil geven voor de aankoop van een huis dat je gaat financieren met de uitbating van een chambres d'hôtes, wat ook je omzet mag zijn. Geloof me, we hebben àlles geprobeerd.

Werk vinden was voor ons geen probleem dit jaar, ik werk op twee plaatsen en mijn man werkt een full-time, beiden tot eind september. Als we willen kunnen we in oktober weer aan de slag in de skigebieden.

Maar ... we willen beiden graag een huis, iets van onszelf, en samen werken, samen aan de slag, we kunnen dat zo goed! Alles blijft onduidelijk op dit moment.

En dan kom ik terug op hetgeen waarmee ik begon: je relatie als koppel.
Elke keer ik me wat down voel omdat onze toekomst onduidelijk blijft, dan besef ik hoe gelukkig wij samen zijn en hoeveel wij van elkaar houden. Hoe dankbaar ik ben dat wij elkaar gevonden hebben, hoeveel steun we aan elkaar hebben. Het kan ook anders; wat wij meemaken kan een relatie ook kapot maken, je kan uit elkaar groeien en je kan elkaar dingen verwijten, elkaar de schuld geven, alleen ... mijn man en ik hebben altijd alles samen beslist en besproken. In een relatie is niemand de baas, je doet het samen, je luistert naar elkaar, je bespreekt dingen met elkaar, je houdt rekening met elkaar. Evenwicht!


A true love story ... een partner kom je tegen omdat hij of zij je 'compleet' zal maken. Tijdens je relatie leer je van elkaar, zeker als het niet goed gaat. Problemen zijn er om opgelost te worden, maakt niet uit welke problemen, jullie slaan je er 'samen' door.
Wat ik vaak zie als mensen hun hart komen luchten bij mij is dat het probleem niet 'samen' opgelost wordt. Soms durft men bij de partner niet terecht met wat er scheelt, misschien gaat die zich aangevallen voelen? Misschien is dat gevoel terecht? Is het vaak niet zo dat men de schuld zoekt bij de ander ipv bij zichzelf? En wat is schuld? Bestaat dat?
Openheid, over je gevoelens durven praten en die gevoelens bij jezelf laten, niet de schuld bij de ander leggen ...  Jezelf afvragen waarom er iets is dat je ergert aan je partner, was hij of zij vroeger ook zo? Meestal wel. Waarom erger jij je er dan plots aan? 
Omgekeerd geldt hetzelfde, voel je niet aangevallen als je partner met iets bij je komt. Vraag je af waarom je eerste gevoel zus of zo is en ga daarmee aan de slag en bespreek alles verder op een rustige manier, toon begrip voor wat de ander voelt.
Op tijd met elkaar praten en iets niet opkroppen tot er kortsluiting komt omdat het in je hoofd tot kortsluiting kwam, doen!

Wat ook belangrijk is, is dat koppels op tijd 'quality time' voor elkaar maken. Het is niet nodig om dan met elkaar op stap te gaan of om samen iets te doen. Gewoon 'samen ZIJN' en 'er ZIJN' voor elkaar en naar elkaar luisteren. Vertel de ander hoe het met je gaat, vertel de ander dat je hem of haar graag ziet, vertel hem of haar hoe gelukkig je bent dat je elkaar gevonden hebt. Lichamelijk contact ... JA! Dat hoeft de hele kamasutra niet te zijn, hoge toppen scheren, presteren, ... waarom? Neem gewoon tijd voor elkaar, kruip knus tegen elkaar, luister naar elkaar en ... er komt wat komt, zo maak je ECHT contact en ga je in elkaar op.


Jullie Zielen hebben elkaar ooit gekozen met een reden, luister naar jullie hart en laat het ego de plaats van je hart niet innemen. 

"Wanneer je Ziel een partner kiest, dan is het de bedoeling dat je een 'mensenleven' lang bij deze partner blijft." Dat leerde ik van één van onze docenten tijdens mijn opleiding en voor een stuk geloof ik dit, voor een héél groot stuk zelfs. Ik geloof dat je hetzelfde tegen komt in een tweede, derde of vierde relatie (of meer). Dat waar je niet mee aan de slag ging in je eerste relatie, dat kom je opnieuw tegen in je volgende relatie(s), misschien niet in dezelfde vorm, maar je komt het opnieuw tegen.

Met de Ziel van de vader van mijn kinderen blijf ik mijn hele leven lang verbonden en dat is een mooie Ziel. In dit 'mensenleven' bleef die partnerrelatie echter niet bestaan. Dat is zo, misschien (en waarschijnlijk met grote zekerheid) hebben we (beiden) op dat moment niet genoeg met elkaar gepraat, niet naar elkaar geluisterd, geen tijd voor elkaar gemaakt. Het zij zo en spijt of schuld voel ik er niet over. Als een relatie stuk gaat dan is het erg belangrijk dat je respect voor elkaar blijft hebben en dat je elkaar ook in die relatie niets gaat verwijten.

Vandaag, zestien jaar geleden, kwam ik mijn huidige partner voor het eerst tegen. Ik herinner mij het moment nog dat we elkaar voor het eerst in de ogen (spiegel van de Ziel) keken en het Zielsverwantschap er onmiddellijk was. Pas anderhalf jaar later beseften we echter wat er op dat moment gebeurde, maar het was er! Dat moment wil ik altijd blijven onthouden, ook als het wat moeilijker gaat. Deze keer wil ik bij de Ziel blijven die me nog zoveel kan leren. Een mens weet nooit wat het leven brengt, maar ik wil ervoor gaan. 

Mijn lieve man, mooie Ziel, ik hou van jou 💗



Graag deel ik deze link nog met jullie, de woorden van een wijs man: 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten