Over and out ...

31 januari 2018, de vervaldag van de 'promesse de vente' die we tekenden in het begin van de herfst 2017. Die promesse werd op 20 december 2017 verlengd omdat het veelbelovend was dat er een expert van BNP Paribas naar het huis kwam kijken. Die beste man verzekerde ons dat hij een zeer positief dossier zou opstellen voor het bekomen van een lening, we zagen inderdaad dat hij onder de indruk was van het huis én de ligging, maar de eindbeslissing lag natuurlijk niet bij hem.

Onze courtier, monsieur Cadoret uit Régusse, is al maanden bezig met allerlei banken en andere instellingen, op zoek naar een lening, maar gisteren liet hij ons weten dat ook zijn laatste contact geen lening wil geven.

Wij voelden begin januari al dat het niks zou worden, dus wat ons betreft viel het mentaal wel mee de afgelopen weken. De verkopers van het huis zitten er compleet door, die wilden zo graag aan ons verkopen en waren er vrijwel zeker van dat wij het zouden worden.
Zij hadden ook al een appartement op het oog in Marseille en daar kunnen ze nu niet voor tekenen.
Hun makelaar verdient geen cent, zeker ook omdat ze het huis verder niet via hem willen verkopen.
En de courtier ... die krijgt ook geen cent, hij heeft maanden voor ons gewerkt en verdient er niks aan (als een courtier je een lening kan bezorgen, dan krijgt hij een bepaald percentage van de interest op de lening). Vijf verliezende partijen ... de economie in Frankrijk wat aanzwengelen? Hoe?

Niemand, maar dan ook niemand begrijpt het. Als we ons verhaal hier aan iemand vertellen (zeker aan mensen die weten wat we de afgelopen twee jaar gedaan hebben), dan begrijpen ze het niet.
Wij kunnen direct meer dan de helft van de aankoopsom op tafel leggen en onze cijfers waren de afgelopen jaren zeker goed genoeg om de gevraagde lening af te betalen, maar ... die cijfers zijn, volgens de banken, geen cijfers van het pand dat we nu wilden kopen, dus tellen die niet. Ze moeten drie jaar cijfers krijgen van het pand dat je wilt kopen.
Kleine kanttekening: het probleem voor de banken is dat de bestaande chambres d'hôtes in Frankrijk geen goeie cijfers van drie jaar kunnen voorleggen omdat nooit alles aangegeven wordt. In dit huis werd er slechts één jaar aan uitbating gedaan en daarna is de mevrouw ziek geworden.
Begin er dus maar aan ... 😉 Hadden we het geweten ... we hadden ook niet alles aangegeven de afgelopen jaren.

Het bedrijfsplan? Dat vinden ze allemaal fantastisch, maar ... HET grote probleem is blijkbaar dat men in Frankrijk géén leningen meer toestaat voor het kopen van een huis waarin men een 'chambres d'hôtes' gaat uitbaten. Het maakt niet uit met welke cijfers je afkomt. Het maakt niet uit met welk bedrijfsplan je komt.

We kunnen het nu wel laten zien.

Toen we twee jaar geleden te horen kregen dat de vraagprijs van het pand in Castellane te hoog was,  heeft men ons nooit gesproken over het 'weigeren van een lening voor een chambres d'hôtes'.
Dat die vraagprijs te hoog was (en nog altijd te hoog is) is een feit, het huis hierboven is er ééntje van 7 jaar oud, mét zwembad van 8,4 meter op 4,2 meter, op een stuk grond van +3700 m². Er zijn daar drie grote en moderne kamers voorzien voor de gasten en een gemeenschappelijke ruimte mét keuken. Op het eerste verdiep is er een prachtig privé appartement. Ik zou er zelfs plaats gehad hebben om mijn praktijk in verder te zetten.
De vraagprijs voor dit pand lag €15000,00 lager dan de vraagprijs voor het huis waar we twee jaar inwoonden dat dateert uit 1975 en waar er nog een hoop werk aan is.

Het zwembad met prachtig zicht op de bergen van La Sainte Baume.

Drie kamers was wel te doen aan de hogere prijs die we daar konden vragen, maar we vonden het toch wat krap. Daarom wilden we nog 2 luxe tenten laten zetten, ééntje voor 5 personen en ééntje voor 7 personen, die zouden dan van juni tot eind september per week verhuurd worden. Alles tesamen kwamen we op die manier aan een omzet die tussen de 50% en de 80% hoger zou liggen dan de omzet in de vorige chambres d'hôtes. Maar neen ... dat mooie project mag niet zijn.

Het huis ligt op de Avenue des Contents in Régusse en we wilden onze zaak 'Le Domaine des Contents' heten. Kon het nog mooier?

Blikvanger in Régusse.

Gisteren vertrokken alle papieren om ons voorschot dat bij de notaris gedeponeerd werd terug te krijgen. We hebben de eigenaars nog voorgesteld om alvast de helft van de koopprijs te betalen, de rest maandelijks af te betalen en dan over drie jaar nog eens proberen een lening te krijgen (mét cijfers van drie jaar). Dat zagen zij financieel niet zitten. Ze hebben het volledige bedrag onmiddellijk nodig om een appartement te kopen in Marseille. Spijtig, maar het zij zo. Alles voor een reden.

Onze DROOM in diggelen? NEEN.

We zegden net nog tegen elkaar; een chambres d'hôtes was nooit onze droom, dat was het middel om onze droom waar te maken. Onze droom is in het Zuid-Oosten van Frankrijk wonen en liefst nog tussen de bergen, in de omgeving van Castellane, de Gorges du Verdon.

Die droom werd twee jaar geleden werkelijkheid. Het werd geen gemakkelijk pad en dat is het op dit moment nog niet, maar als het even kan, dan blijven we hier.

Op dit moment zijn we op zoek naar een woonst en naar werk. Kopen zit er niet direct in, we gaan alles even laten 'bezinken' en rustig zien wat er op ons afkomt. Misschien kunnen we ergens een huis kopen van de centjes die we hebben, iets voor ons twee moet lukken, en dan hoeven we geen lening meer aan te gaan en hebben we aan niemand schulden. Leven van wat we verdienen elk jaar en daarbij nog wat over houden. De zon en de rust hebben we hier gratis. Dat zou pas mooi zijn 😊